Οι Φινλανδοί Oranssi Pazuzu ξεκίνησαν την καριέρα τους ως ένα αμιγώς black metal σχήμα και πήραν το όνομά τους από τον δαίμονα Pazuzu των θρύλων της Μεσοποταμίας, ενώ το πρώτο συνοδευτικό του ονόματος τους να σημαίνει απλά…πορτοκαλί. Υπάρχουν από το 2007, με το “Mestarin Kynsi” να αποτελεί την πέμπτη τους κυκλοφορία συνολικά, αλλά την πρώτη στον κατάλογο της Nuclear Blast.
Οι προηγούμενες δουλειές τους αποθεώθηκαν από τη μεγαλύτερη μερίδα του underground, γεγονός στο οποίο συνέβαλε η ηχητική στροφή τους σε psychedelic και space rock αναζητήσεις, που ξεκίνησε από το “Valonielu” του 2013, συνεχίστηκε με το “Värähtelijä” του 2016 και εδραιώνεται με αυτόν εδώ τον δίσκο. Ο όρος psychedelic black metal προκαλεί το λιγότερο ειρωνικά χαμόγελα στο άκουσμά του, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να περιγράψεις ένα σχήμα που φαντάζει συνάντηση των Ozric Tentacles με τους Mayhem, ενώ έχει ως κοντινότερο μουσικό συγγενή τους Αμερικάνους Nachtmystium.
Το συγκρότημα υπηρετεί σε αυτό τον δίσκο περισσότερο από κάθε άλλο, την νοοτροπία συμπορευτών του στη φινλανδική όπως οι Waste Of Space Orchestra και Dark Buddha Rising, πετυχαίνοντας πράγματι ένα πάντρεμα ήχων που σε κάθε άλλη περίπτωση θα φάνταζε τραγελαφικό μουσικό ανέκδοτο. Και δεν εννοώ μόνο το black με τις ψυχεδέλειες. Οι Oranssi Pazuzu προσθέτουν kraut rock, space rock, doom και sludge, ακροβατώντας με δεξιοτεχνία ανάμεσα σε διαφορετικά είδη, αλλά ταυτόχρονα παραμένοντας συνεπείς σε μια συγκεκριμένη ακραιομεταλική ταυτότητα. Μια αιτία γι’ αυτό είναι ότι παρά τις προσεκτικά δομημένες συνθέσεις, η μπάντα δείχνει απρόθυμη να σε πάρει από το χέρι και να σου προσφέρει μασημένη τροφή.
Υπάρχουν μουσικές που παρουσιάζουν ή διηγούνται ιστορίες. Το “Mestarin Kynsi” είναι αντίθετης λογικής, καθώς αφήνει ελεύθερο τον ακροατή να φτιάξει μια δική του ιστορία. Ίσως για αυτό θα τον χαρακτήριζα τελικά ως progressive metal δίσκο, ο οποίος μάλιστα συμβαδίζει πολύ όχι τόσο με τη μουσική, όσο με το σκεπτικό πίσω από τους τελευταίους δίσκους των Opeth. Ακόμα και στο σχετικά περισσότερο προσβάσιμο και πιο rock καταβολών “Kuulen ääniä maan alta”, το σχήμα αφήνει πρωτοβουλίες στον ακροατή, ακόμα και ως προς το αν θα τους χαρακτηρίσει ή όχι black metal.
Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τη λιγότερο black metal και παραδόξως ταυτόχρονα την περισσότερο δύσβατη κυκλοφορία τους. Πάνε τέτοιες κυκλοφορίες μπροστά τον ακραίο ήχο; Κατά πάσα πιθανότητα ναι. Δεν μπορεί να μην παραδεχτεί κανείς τη δεξιοτεχνία, την αμέριστη προσοχή στη λεπτομέρεια και την ιδιαίτερη αισθητική συγκροτήματος και δίσκου μαζί. Είναι κάτι που με αφορά προσωπικά και πρόκειται να λιώσω τις επόμενες μέρες στις ακροάσεις; Κατά πάσα πιθανότητα όχι.
Στα πλαίσια του δικού μου γούστου και μόνο, οι Oranssi Pazuzu κάνουν επίσημα παρέα στους hall of famers της προσωπικής μου κατηγορίας «ωραίο είναι, αλλά εμένα δεν μ’ αρέσει» Slipknot. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να μην σταθώ στο γεγονός ότι οι Φινλανδοί καταφέρνουν με άρτια εκφραστικά μέσα να πουν αυτό ακριβώς που θέλουν μουσικά, το οποίο είναι πρωτότυπο και μακριά από γραφικότητες, παρότι ριψοκίνδυνο ως εγχείρημα. Επίσης, κάτι μου λέει ότι θα τους ανακαλύψει και λατρέψει αρκετός κόσμος. Δίκαια, καθώς αν κρίνουμε με βάση την ποιότητα του, δεν χωράνε οπαδικές προτιμήσεις. Με αυτό το σκεπτικό δίνεται και η παρακάτω βαθμολογία.
7,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
[email protected]
