Voices Of The Mist Festival Vol.3: Elysion, Meden Agan, Chrysilia, Sede Vacante, Upon Revival
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018, Temple, Αθήνα
Είναι πραγματικά ευχάριστο να βλέπεις κάποιες ιδέες σιγά σιγά να γίνονται θεσμοί. Έτσι λοιπόν όλα δείχνουν πως ένα ακόμα φεστιβάλ τείνει να γίνει ένας ακόμα ετήσιος θεσμός. Το Voices Of The Mist Λοιπόν επέστρεψε, μετά από ένα χρόνο απουσίας, στην τρίτη του μετεμψύχωση. Για όσους λοιπόν δεν έχουν παρευρεθεί σε κάποιο από αυτά αξίζει να σημειωθεί ότι το line up του αποτελείται από female fronted συγκροτήματα (δεν μου αρέσει η περιγραφή αλλά τι να κάνουμε). Τυπικός σαν Εγγλέζος έξι και μισή ήμουν στο μαγαζί. Οι πόρτες άνοιξαν 7 και κάτι ψιλά όμως το πρώτο σχήμα βγήκε ακριβώς στην ώρα του.
Πρώτοι λοιπόν στην σκηνή ανέβηκαν οι Upon Revival οι οποίοι είναι και οι πιο εναλλακτικοί από τα υπόλοιπα συγκροτήματα μιας και ο και ο ήχος τους συχνά κλείνει το μάτι στην αμερικανική σκηνή και σε πιο grunge μονοπάτια και με εμφανείς επιρροές από σχήματα όπως οι Disturbed και Alter Bridge. Παρουσίασαν κομμάτια από το πρώτο τους EP, 6 στο σύνολο και κατάφεραν να ζεστάνουν τον κόσμο που σιγά σιγά είχε αρχίσει να μαζεύεται στο μαγαζί. “Thumbs Up” στην τραγουδίστρια τους Αναστασία Παπαδοπούλου που μάλλον έκανε πιο πολύ headbanging από όσο επιτρέπετε!
Δεύτεροι στην σκηνή ανέβηκαν οι Sede Vacante. Οι ζυγισμένη χρήση αντρικών και γυναικείων φωνητικών ανάμεσα στον Michael Tiko και την Contantine Alex κάνει την μουσική τους αρκετά ευχάριστη. Στο σημείο που καθόμουν η κιθάρα ήταν πολύ χαμηλά στα πρώτα δύο κομμάτια κάτι όμως που βελτιώθηκε μετά. Η εκτέλεση τους στο “Enjoy The Silence” των Depeche Mode ήταν αξιοπρεπέστατη, πολλά συγκροτήματα έχουν καταστρέψει το συγκεκριμένο κομμάτι. Κάποια στιγμή ανέβηκε και δεύτερος κιθαρίστας επί σκηνής για να παίξουν το “Shepherd And Lamb”. Μια πολύ καλή εμφάνιση από το σχήμα που σίγουρα έχει πολλά να προσφέρει.
Δεν χα την τύχη πριν μερικούς μήνες να παρακολουθήσω την ζωντανή παρουσίαση του δίσκου των Chrysilia και πραγματικά ανυπομονούσα να τους δω στην σκηνή. Μια μικρή καθυστέρηση λόγο τεχνικών προβλημάτων και το σχήμα ανέβηκε στην σκηνή με σκοπό να παρουσιάσει αρκετά από τα τραγούδια του. Η έναρξη έγινε με τα “Et In Arcadia Ego” και “Menalon Trail” με θερμή ανταπόκριση από το κοινό. Θεωρώ εντυπωσιακό το γεγονός πως ενώ μιλάμε για ένα νέο σχήμα αναδύουν έναν αέρα επαγγελματισμού που νομίζεις πως έχουν φάει την σκηνή με το κουτάλι. Για τριάντα λεπτά έπαιξαν ακατάπαυστα και ενθουσίασαν το κοινό. Και εκεί που πάνε να κλείσουν με την διασκευή του “King Of A Stellar War” των Rotting Christ μια αδιαθεσία της τραγουδίστριας τους και η λιποθυμία της επί σκηνής παγώνει το κοινό. Δυστυχώς αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και εύχομαι πραγματικά να μην ήταν τίποτα σοβαρό. Όπως ήταν λογικό το σχήμα δεν τελείωσε το πρόγραμμα του με το κοινό να τους χαρίζει ένα θερμό χειροκρότημα.
Οι Meden Agan πλέον είχαν τον δύσκολο / άχαρο ρόλο να ζεστάνουν τον κόσμο που αν μη τι άλλο είχε ανησυχήσει μετά από το ατυχές γεγονός. Τους Meden Αgan τους έχω δει τουλάχιστον άλλες δύο φορές. Μπορεί το στυλ τους να μην είναι ακριβώς το αγαπημένο μου, παραδέχομαι όμως ότι είναι φοβεροί εκτελεστές επί σκηνής ακόμα και στα πολύ γρήγορα θέματα τους. Με οδηγό την εκρηκτική Δήμητρα Παναρίτη, η οποία δεν έχασε νότα παρουσίασαν ένα σετ βασισμένο κυρίως στο πρόσφατο άλμπουμ τους “Catharsis” τιμώντας βέβαια και το παρελθόν τους. Αυτό που ήθελαν το πέτυχαν μιας και ο κόσμος χτυπήθηκε μετά μανίας ακολουθώντας τους ρυθμούς τους. Την επόμενη φορά κινδυνεύουν να φέρουν την πυροσβεστική με τις ταχύτητες τους!
Ήρθε και η στιγμή των headliners Elysion οι όποιοι έβαλαν γκολ πρακτικά από τα αποδυτήρια. Εξηγούμε. Η μουσική των Elysion είναι φτιαγμένη για να παίζεται ζωντανά. Οι συμπαγείς συνθέσεις τους ξυπνάνε το ομαδικό αίσθημα και αν μη τι άλλο η τραγουδίστρια τους Χριστιάνα Χατζημιχάλη ξέρει να κερδίζει το κοινό! Με τον ήχο με το μέρος τους, είχαν τον καλύτερο ήχο της βραδιάς σαν headliners, παρουσίασαν ένα πλούσιο πρόγραμμα με αρκετά κομμάτια. Η Χριστιάνα σαν σειρήνα υπνώτισε το σχεδόν γεμάτο πλέον Temple στους ρυθμούς των τραγουδιών, μπορώ να πω ότι το κοινό δεν τις χάλασε το χατίρι ούτε μία στιγμή. Μπορεί να μην έχουν μεγάλες ταχύτητες ή πολύπλοκα θέματα όμως έκαναν πολλά κεφαλάκια να ανεβοκατέβουν ρυθμικά. Έκλεισαν το πρόγραμμα τους καταχειροκροτούμενοι σφραγίζοντας με απόλυτη επιτυχία το τρίτο Voices In The Mist.
Αν λοιπόν εξερευνούμε μια κακία στιγμή μπορώ να πω ότι το τρίτο Voices Of The Mist ήταν μεγάλη επιτυχία. Εύχομαι του χρόνου να δούμε το επόμενο και γιατί όχι ακόμα μεγαλύτερο line up του. Μια σημείωση: το φεστιβάλ έγινε μια ημέρα μετά την ημέρα της γυναίκας. Πόσο cool θα ήταν να γινόταν την ίδια μέρα; Just sayin’…
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]