Watain, Dead Congregation, Thy Darkened Shade
Σάββατο 4 Μαΐου 2019, Gagarin 205, Αθήνα
Λίγο πολύ, όσοι δώσαμε το παρόν στο Gagarin 205 το βράδυ της 4 Μαΐου, ξέραμε τι θα δούμε. Μία “Extreme Metal Phantasmagoria” όπως έλεγε και στην εκδήλωση στο Facebook. Και αυτό ακριβώς είδαμε, με τις τρεις μπάντες να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Πάμε όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τη βραδιά κλήθηκαν να ανοίξουν οι melodic black metallers Thy Darkened Shade, οι οποίοι παρότι είχαν αναλάβει ρόλο opener (άχαρος ρόλος γενικά) μόνο σαν opener δεν έπαιξαν και δεν αντιμετωπίστηκαν, με τον κόσμο να έχει μαζευτεί από νωρίς για να τους υποστηρίξει. Όσον αφορά την απόδοση, η μπάντα ήταν απόλυτα δεμένη και με πολύ καλό ήχο, ο οποίος τόνιζε τις μελωδίες τους (οι Iron Maiden κολλάνε παντού) και έκανε το κάθε riff να ξεχωρίζει πεντακάθαρα, όπως και τα φωνητικά. Τους είχα δει το Μάρτιο του 2018 με Order Of The Ebon Hand και Necrovorous και πρέπει να πω πως δε μου άρεσαν, τους είχα θεωρήσει λίγο παραπάνω ατμοσφαιρικούς για τα γούστα μου. Κάτι που όμως ευτυχώς άλλαξε απόψε (μπορεί και λόγω ήχου που ήταν σαφέστατα καλύτερος και καταλάβαινα τι έπαιζαν) καθώς όχι μόνο ήταν καλύτεροι από την τελευταία φορά που τους είδα, κάτι που σημαίνει πως η μπάντα δουλεύει με σκοπό να ακούγεται καλύτερη σε κάθε live (και το πετυχαίνει!), αλλά τώρα αναδείχτηκε και η αδιαμφισβήτητη ποιότητα του μουσικού της υλικού, το οποίο βαδίζει κάπου στη μέση μεταξύ Σουηδίας και Νορβηγίας, ενώ το κερασάκι στην τούρτα, τα πιο ήρεμα σημεία όπου ακούμε και καθαρά φωνητικά (ΦΩΝΑΡΑ) που παραπέμπουν σε ελληνικούς pagan black ήχους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή τη βραδιά κέρδισαν πολλούς οπαδούς, κι εμένα μαζί, και πιστεύω ότι έχουν όλες τις δυνατότητες να μας απασχολήσουν στο μέλλον, στουντιακά και συναυλιακά.
Setlist: Intro – Ides Of March (Iron Maiden Cover)/ Elixir Of Azazel/ The Clandestine Insight Of Immortality/ Or She-rein Bo Mahshavah/ Revival Through Arcane Skins/ Δάημων Ο Φώσφορος (Daemon Phosphorus)
Η συνέχεια όμως, θα είναι κάτι παραπάνω από εκρηκτική, καθώς τη σκυτάλη θα αναλάβει μία από τις κορυφαίες μπάντες της παγκόσμιας σκηνής και η αιτία που θα είμαι πιασμένος στον αυχένα για κάνα τριήμερο. Ο λόγος φυσικά για τους Dead Congregation οι οποίοι ισοπέδωσαν το σύμπαν και έδειξαν σε όλους για μια ακόμα φορά γιατί είναι μια από τις υπερδυνάμεις στη σκηνή τα τελευταία χρόνια. Με τον ήχο στο πλευρό τους εξαπέλυσαν την καταστροφική τους επίθεση προς πάσα κατεύθυνση και αφήνοντας μας για μια ακόμα φορά στήλες άλατος (κυριολεκτικά είδα κόσμο ο οποίος αδυνατούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπαν μπροστά τους). Δεν είναι τυχαίο πως την πρώτη φορά που τους είδα το Δεκέμβρη του 2018, φίλοι μου είπαν πως θα μείνω άναυδος. Και είχαν δίκιο. Χωρίς το παραμικρό ίχνος φανατισμού, αυτή η μπαντάρα είναι ΟΔΗΓΟΣ για το πώς πρέπει να αποδίδεις ζωντανά το υλικό σου ανεξαρτήτως είδους. Το death metal τους, λυσσασμένο, σκοτεινό και άρρωστα ατμοσφαιρικό, πνευματικό παιδί των Immolation/ Incantation μαζί με κάποια πιο “ambient” περάσματα για περισσότερη αρρώστια, για περίπου μία ώρα είχε κατακλύσει το Gagarin. Ο ντράμερ να γκρεμίζει κτήρια με το παίξιμο του, να πηγαίνει τη μπάντα καμμιά εκατοστή επίπεδα πιο πάνω (όχι ότι από τους άλλους λείπει η ικανότητα), και να κάνει τα riffs να ακούγονται ακόμα πιο χαοτικά. Στο τέλος ειδικά με το Teeth Into Red ακόμα και οι λοβοτομημένοι ένιωσαν τι εστί Dead Congregation. Highlight πάντως ο μαν που έψελνε το Χριστός Ανέστη την ώρα του break με τις ψαλμωδίες, σχεδόν έπεσα κάτω από τα γέλια. Είναι τουλάχιστον άθλος να βρεις κάτι αρνητικό σε μια εμφάνισή τους, αλλά επειδή είμαι και λίγο ιδιότροπος, το βρήκα: έλειπε το Nigredo από το σετ και κόπηκε και ένα κομμάτι (Schisma) επειδή χάθηκε χρόνος λόγω τεχνικού προβλήματος (ε αφού τα κατεδάφισαν όλα, λογικό). Ελπίζουμε σύντομα και σε νέο δίσκο. Πάντως, έφτασα στο σημείο να λυπηθώ τους αγαπημένους Σουηδούς που θα ακολουθούσαν, μιας και φαντάζει σχεδόν αδύνατον όχι να ξεπεράσεις, να βγεις να παίξεις στη σκηνή μετά από αυτή τη μπάντα.
Setlist: Lucid Curse/ Quintessence Maligned/ Vanishing Faith/ Wind’s Bane/ Morbid Paroxysm/ Only Ashes Remain/ Promulgation Of The Fall/ Teeth Into Red
Μετά από τα supports, ήρθε η ώρα για το κυρίως πιάτο, το οποίο ήταν προφανώς οι Watain οι οποίοι βγήκαν στη σκηνή την ώρα που έλεγε στο πρόγραμμα, όπως κι όλες οι μπάντες (να τα βλέπουν αυτά μερικοί-μερικοί που μας κάνουν να περπατάμε χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι γιατί δε βγήκαν οι μπάντες στην ώρα τους, ή να τις χάνουμε για να προλάβουμε μέσα, ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε). Βγήκαν στη σκηνή σε όλο τους το μεγαλείο, με το φαντασμαγορικό stage show και τη μπάντα να διψάει για αίμα. Ο αρχηγός, Erik Danielsson αφού άναψε τρεις δάδες στη σκηνή, το εισαγωγικό μέρος τελείωσε και ξεκίνησε το ξύλο, με τους Σουηδούς σε μεγάλα κέφια να αποδίδουν τα μέγιστα σε ένα σετ που τιμούσε τόσο το παρελθόν όσο και το παρόν και το κοινό από κάτω να ανοίγει το ένα mosh pit μετά το άλλο (επιτέλους και λίγο ξύλο σε live του είδους κι όχι γουάναμπι τρου τύποι που κάθονται σε μια γωνία και δε κάνουν τίποτα λες και βλέπουν θεία λειτουργία). Ο Danielsson επικοινωνιακότατος με το κοινό του, και μπράβο του που δεν ακολουθεί το στερεότυπο που θέλει τους frontmen του είδους να μην έχουν επικοινωνία με το κοινό όταν είναι στη σκηνή, οι υπόλοιποι μουσικοί να λειτουργούν σαν καλολαδωμένη μηχανή σε σημείο που πολλά κομμάτια παίζονταν πιο γρήγορα από τις εκτελέσεις στους δίσκους. Αυτό, σε συνδυασμό με τον κρυστάλλινο ήχο είναι ικανό να φέρει χαμόγελα ακόμα και στα χείλη των πιο απαιτητικών από εμάς. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι η μπάντα έβαλε τα γυαλιά σε όσους τους έκραζαν ότι δίνουν περισσότερη έμφαση στο φαίνεσθαι παρά στο είναι, λόγω του σκηνικού υπερθεάματος, αποδίδοντας το υλικό της με τον τρόπο που περιέγραψα πιο πάνω. ΠΟΝΑΤΕ ΡΕ;;;; Οι Watain απόψε απέδειξαν ότι δεν είναι τυχαία εκεί που είναι και αξίζουν το σεβασμό όλων. Πάντως το Waters Of Ain έλαμψε διά της απουσίας του όπως και το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ They Rode On, κάτι που απαγορεύεται να επαναληφθεί, έτσι για να αναφέρουμε και κάτι αρνητικό. Κι επειδή πρέπει ως κριτικοί να αποδίδουμε «τα του καίσαρος το καίσαρι», καλοί, χρυσοί οι Watain, ο όλεθρος (του ανέμου) όμως που έφερε στη σκηνή μαζί του το θηρίο που ονομάζεται Dead Congregation είναι αδύνατο να κοντραριστεί από το 95% των συγκροτημάτων εκεί έξω, με τους Σουηδούς να μην αποτελούν εξαίρεση, αν και δε σβήστηκαν όπως οι περισσότεροι, κάτι που σημαίνει πολλά.
Υ.Γ. I PRAY FOR TOTAL DEATH
Setlist: Storm Of The Antichrist/ Nuclear Alchemy/ The Child Must Die/ Puzzles Ov Flesh/ Angelrape/ Furor Diabolicus/ Sacred Damnation/ All That May Bleed/ Malfeitor/ Towards The Sanctuary/ On Horns Impaled/ Stellarvore/ The Serpent’s Chalice
Ανταπόκριση: Θοδωρής Κατσικονούρης
Φωτογραφίες: Βίκυ Αθανασοπούλου
