Τσέχοι με αγγλικούς στίχους. Έτσι με αυτή την φράση πιστεύω ότι πρέπει να αρχίσω αυτήν την κριτική, μιας και είναι το στοιχείο που σε χτυπάει κατευθείαν στο “αυτί”. Είναι όσο κακό φαντάζεστε (για να λυθούν τυχών απορίες). Τώρα στο δια ταύτα και σε μία μπάντα που κλείνοντας μία δεκαετία κάτω από το ίδιο όνομα, έχουν κυκλοφορήσει άλλους δύο full – length δίσκους με το ίδιο Gothic/ηλεκτρονικό στυλ, όπου ούτε εκεί γνώρισαν ιδιαίτερη επιτυχία. Κλισέ κιθαριστικές δουλειές που δεν προσφέρουν τίποτα ποιοτικό, με σύντομα και “εύκολο-άκουστα” riff. Στα οργανικά μέρη συναντάμε κατά κύριο λόγο ηλεκτρονικές συνθέσεις που είναι μισής ώρας δουλειά, keyboards που προσπαθούν να γεμίσουν κάθε ατέλεια και αδιάφορα ντραμς που δεν νιώθεις καν την παρουσία τους άμα ξεχαστείς για λίγο. Όσο και να σκεφτώ δεν βρίσκω πραγματικό λόγο για την δημιουργία τέτοιου ήχου, μιας και δεν μου προσφέρει κάτι (πιστεύω πολύς κόσμος θα βρεθεί στην θέση μου ακούγοντας το “3 Altering). Τώρα για αυτούς που έχουν εντρυφήσει περισσότερο στο επηρεασμένο από Goth στοιχεία Metal, δεν έχω να σας πω πολλά επιχειρήματα στο γιατί θα πρέπει να ακούσετε το “3 Altering” μιας και δεν ξεφεύγει καθόλου από τα κεκτημένα, αναπαράγοντας τον ίδιο ήχο με σχεδόν κάθε άλλο σχήμα του χώρου εκεί έξω. Οι Deathstars και Rammstein επιρροές που φαίνονται παντού έχουν την τιμητική τους. Ακόμα και το όνομα Liveevil δημιουργεί την αίσθηση του πρόχειρου και του αναλώσιμου. Η μπάντα χάνει από την αρχή μέχρι και το τέλος σε κάθε κατηγορία, κάνοντάς τους όχι και τόσο υποσχόμενους για το μέλλον.
3/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
