Τα πρώτα τους βήματα κάνουν οι Αμερικάνοι Balam με το ομώνυμο EP, δοκιμάζοντας την τύχη τους στα κλασικά Doom μονοπάτια. Η πεντάς αρχίζει αυτό το υπνωτικό ταξίδι με μία βασανιστική εισαγωγή που είτε σε νευριάζει με τον αργό της ρυθμό, είτε σε προϊδεάζει λανθασμένα για το τι θα επακολουθήσει. Λανθασμένα γιατί οι Νεοϋορκέζοι έχουν άλλα σχέδια, με Stoner επιρροές και μελωδίες που ξεπερνούν κατά πολύ την Doom ταμπέλα. Μερικά λεπτά αφότου άρχισε ο δίσκος συνειδητοποιείς ότι οι Balam δεν έχουν όρεξη για αστεία. Με μία επαγγελματική δουλειά αυτό το EP δεν έχει κάτι να ζηλέψει από όλα τα άλλα του είδους εκεί έξω. Τρία κομμάτια γεμάτα ατμόσφαιρα, μεσαίου tempo ρυθμούς, κιθάρες βασανιστικές και μυστηριώδεις φωνητικά που παίζουν το ρόλο του συνταξιδευτή για την μισή ώρα που κρατά η δουλειά τους. Καλοφτιαγμένος δίσκος με αξιόλογο υλικό που αν και θυμίζει πολύ παλιών εποχών επιρροές, βρίσκουν τους εαυτούς τους ένα σκαλί πιο ψηλά. Κατά πόσο πλέον ο κόσμος ακούει ακόμα Doom είναι ένα ερώτημα που μας οδηγεί σε ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Το αν επίσης αξίζει να χαρίσετε μισή ώρα από το χρόνο σας για μία εντελώς καινούργια μπάντα, επίσης είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Αυτά όμως προορίζονται για την μερίδα του κοινού που δεν προτιμούν το είδος, για όλους τους υπόλοιπους αυτή η νέα μπάντα μπορεί να τους ανοίξει νέους ορίζοντες.
7.5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
