Ακόμα μία death metal μπάντα η οποία σήμερα έχει αποκτήσει cult status στην extreme metal underground σκηνή. Και δικαίως κατά την άποψη μου, καθώς όχι μόνο είναι ένα συγκρότημα που ήταν ενεργό το 1987, μια εποχή που το death metal ήταν ακόμα σε εμβρυικό στάδιο αλλά είναι επίσης και η γαλλική απάντηση στους Pestilence του “Consuming Impulse” σε ό,τι αφορά το μουσικό κομμάτι. Στυλ που έχουν κρατήσει μέχρι και σήμερα, ακόμα και μετά το 2001 που διαλύθηκαν για να επανέλθουν στο προσκήνιο το 2011.
Αυτός λοιπόν ο δίσκος είναι ο έβδομος τους συνολικά και ο τρίτος τους μετά την επανένωση. Τι μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς από τους Mercyless μετά από τόσα χρόνια, είναι ένα εύλογο ερώτημα. Κατά τη δική μου άποψη δε μπορείς να περιμένεις πολλά. Μιλάμε για μπάντα που ξεκίνησε τριάντα και χρόνια πίσω και ήταν ανενεργή μια ολόκληρη δεκαετία. Ωστόσο, οι Γάλλοι σε αυτό το δίσκο δεν απογοητεύουν.
Παίζουν πάλι το γνωστό τους a-la Pestilence death metal που ακούμε από το ντεμπούτο τους, “Abject Offerings”. Σίγουρα δεν έχουν την «σκισμένη» φωνή του Martin Van Drunen ή τη δύναμη των riffs του Patrick Mameli, είναι όμως τίμιοι, με έμπνευση και δεν ξεφτιλίζονται, όπως πολλοί συνοδοιπόροι τους που τώρα τους ακούμε και φτιάχνουμε κοιλιακούς από τα γέλια. Επίσης, μιας και εδώ και πολλά χρόνια Pestilence εκείνης της εποχής δεν έχουμε και μάλλον δε θα έχουμε και ποτέ, οι Mercyless είναι η ιδανική μπάντα για κάποιον που θέλει να ακούσει κάτι σε στυλ Pestilence χωρίς να είναι Pestilence και χωρίς να στερείται έμπνευσης.
Σίγουρα δεν είναι ο δίσκος που θα φέρει τα πάνω-κάτω στο είδος ή αυτός για τον οποίο θα μιλάνε για χρόνια κι ας βγήκε από παλιά μπάντα (κάτι τέτοιο ήταν ο τελευταίο δίσκος των Vader για τον οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ) είναι όμως μια τίμια κυκλοφορία από μία μπάντα που παραμένει αληθινά old-school χωρίς να αναλώνεται σε ρετρολαγνείες.
7/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
