Οι Sacrocurse είναι μια black/death metal μπάντα από το Μεξικό. Σχηματίστηκαν το 2012 και έκτοτε ανα δυο με τρία χρόνια, μας απασχολούν με κάποια κυκλοφορία τους. Το δυναμικό τους αποτελεί ο ZK (Nodens) στις κιθάρες και στα φωνητικά. Δεν ξέρω παρ’ όλα αυτά για το αν πρόκειται για περίπτωση μιας μπάντας μόνος του, καθώς έχει μέλη που παίζουν μόνο σε ζωντανές τους εμφανίσεις.
Δεν έχω κάποιο στοιχείο που να ξεκαθαρίζει την σύνθεση τους. Όλα αυτά τα οκτώ χρόνια φέρουν μια αρκετά αξιότιμη δισκογραφική πορεία, μετρώντας μόλις ένα demo, ένα split με τους Trajeto De Cabra, δυο full-length albums και δυο EPs. Ο λόγος λοιπόν για το δεύτερο EP τους “Supreme Terror”. Εκ πρώτης όψεως και ακροάσεως, φαίνεται πως πραγματικά παίζουν το είδος το οποίο ισχυρίζονται πως αντιπροσωπεύουν.
Αρκετά χαοτικό, με αρκετά περίεργα σημεία, που πιστεύω πως είναι αυτά που εν τέλει τράβηξαν την προσοχή μου. Ξέρετε την άποψή μου σχετικά με το death metal. Ωστόσο, έχουμε τέσσερα κομμάτια γεμάτα πάθος, καφρίλα και γερά νεύρα. Ένα εξώφυλλο γεμάτο βλασφημία, όπως επίσης βλάσφημο είναι και το λογότυπο που τους συνοδεύει με τους ανάποδους σταυρούς. Από άποψη μίξης και παραγωγής, πρόκειται για κάτι αρκετά ωμό και old-school, κάτι που φαίνεται να ταιριάζει αφάνταστα σε αυτή την κυκλοφορία.
Περνώντας στα τεχνικά χαρακτηριστικά της κυκλοφορίας, θα ξεκινήσω πρώτα με τα τύμπανα. Θαυμάζω την ταχύτητα τους και τις περίπλοκες εναλλαγές ρυθμών ανά των κομματιών. Αν εξαιρέσουμε την πλειοψηφία τους που κατά κύριο λόγο στηρίζεται σε blast beats, προσδίδουν μια πιο groovy ατμόσφαιρα στα κομμάτια. Συνεχίζοντας με τις κιθάρες, θα παρατηρήσουμε πέμπτες συγχορδίες σε ξεκουρδισμένα κουρδίσματα οι οποίες ανά καιρούς ενσωματώνουν πολύ ομαλά τα solos τους στην ροή των κομματιών.
Επιστρέφοντας στα περίεργα σημεία που σας ανέφερα πιο πριν για αυτή την κυκλοφορία, ξεκάθαρα θα συμφωνούσε κανείς πως είναι τα φωνητικά. Ενώ στην αρχή ακούς μπάσα κλασικά death metal φωνητικά με echo και παραμόρφωση, ξαφνικά γίνονται ψηλά, τα οποία αν ήταν δουλεμένα λίγο καλύτερα, θα ταίριαζαν περισσότερο σε depressive black metal. Εν τέλει, είναι ένα αρκετά συμπαθητικό EP κατά την γνώμη μου και αξίζει τουλάχιστον μια ακρόαση.
6/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
[email protected]
