Τέταρτο δισκογραφικό χτύπημα για το κουαρτέτο από το Perth. Οι Enforce υπάρχουν από το 1996 αλλά δισκογραφούν εξαιρετικά αραιά. Για την ακρίβεια, ο κατάλογός τους περιλαμβάνει το ντεμπούτο “Campfire Night” του 2000, το “Message Of Death” που κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα, με τον διάδοχό του “Biblakill” να εμφανίζεται στα ράφια των δισκοπωλείων μετά από μια δεκαετία, το 2011. άλλη μια δεκαετή παύση κι έχουμε το “Deep Blue” για το οποίο θα μιλήσουμε εδώ.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι μάλλον οι Enforce δεν είναι μια μπάντα ανθρώπων που έχουν τη μουσική ως το κύριο επάγγελμά τους και βιοπορίζονται από αυτή. Το ότι δεν είσαι επαγγελματίας σε κάτι με την αυστηρή έννοια του όρου όμως, δε σημαίνει ό,τι δεν μπορείς να το κάνεις καλά. Συχνά μάλιστα, και καλύτερα από ορισμένους που ενδύονται την ιδιότητα του επαγγελματία αναποτελεσματικά. Ο ερώτημα είναι αν κάτι τέτοιο συμβαίνει όντως εδώ. Η απάντηση είναι έτσι κι έτσι.
Τα μακρόχρονα διαστήματα εκτός ενεργούς δράσης έχουν επηρεάσει σε κάποιο βαθμό το σχήμα. Τουλάχιστον όσον αφορά το περιεχόμενο των συνθέσεων, που μοιάζει να βγήκε από παλιότερη δεκαετία. Το Δελτίο Τύπου αναφέρει κάτι για τεχνικό μελωδικό death metal. Επίσης, γίνονται αναφορές σε ονόματα όπως Deicide και Morbid Angel. Καμία σχέση. Αυτό που έφτασε στα αυτιά μου όταν το εναρκτήριο “Dark Cloud” ξεκίνησε να παίζει στα ηχεία μου, θύμιζε old-school thrash, υβρίδιο του ευρωπαϊκού (Kreator) αλλά και αμερικάνικου αντίστοιχου ήχου. Κι όσο συνέχιζε να παίζει το “Deep Blue”, η πεποίθηση αυτή ενισχύονταν όλο και περισσότερο.
Ακόμα και τα φωνητικά του τραγουδιστή και ρυθμικού κιθαρίστα Guy Bell θυμίζουν περισσότερο thrash τραγουδιστή και ειδικά της γερμανικής σχολής. Πράγματι, πληροφορήθηκα στη συνέχεια ορισμένα από τα ονόματα σχημάτων για των οποίων έχει ανοίξει συναυλίες η μπάντα και το πρώτο στη λίστα ήταν εκείνο των Kreator. Στο δια ταύτα, ευχάριστος δίσκος, συμπαθητικός ήχος, καλοί παικτικά αλλά δε νομίζω να ήταν κάτι που θα ξαναέβαζα να ακούσω σε άλλα πλαίσια, πέρα από αυτά της κριτικής που διαβάζετε αυτή τη στιγμή. Συμπαθητικό, ευχάριστο, αλλά ως εκεί.
5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
