Η instrumental μουσική στο metal είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, μιας και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να δημιουργήσεις ένα δίσκο που δε θα κουράζει τον ακροατή, είτε αυτός ο δίσκος περιέχει ασκήσεις επιδειξιομανίας, είτε απλές και όμορφες μελωδίες, καθώς η έλλειψη φωνητικών αναγκάζει τον ακροατή να δώσει περισσότερη προσοχή καθαρά στο παικτικό κομμάτι, από τη στιγμή που υπάρχουν λιγότερα πράγματα στα οποία χρειάζεται να δώσει βάση. Γι’ αυτό το λόγο, λίγοι μουσικοί επιχειρούν να δημιουργήσουν instrumental albums, καθώς ελάχιστα από αυτά μνημονεύονται ανά τους χρόνους, γιατί τα όποια ελαττώματα σε τέτοιες δουλειές γίνονται ακόμα πιο διακριτά και είναι ευκολότερο να εντοπιστούν.
Γι’ αυτόν το λόγο, στο ντεμπούτο των Navian η έλλειψη των φωνητικών είναι ένα μεγάλο μείον. Μην προτρέχετε, ο δίσκος είναι πολύ ωραίος και ενδιαφέρον αλλά είναι κομμένος και ραμμένος για να έχει φωνητικά και όχι για instrumental. Το νορβηγικό τρίο κινείται στο χώρο του djent (ή progressive με οχτάχορδες αν προτιμάτε) με εμφανείς επιρροές από Animals As Leaders, Intervals και Polyphia. Υστερούν όμως από τους παραπάνω ακριβώς επειδή δίνουν την αίσθηση ότι οι συνθέσεις τους είναι φτιαγμένες για να περιέχουν φωνητικά, κάτι που σε αντίθεση με τις προαναφερθέντες επιρροές δεν ισχύει καθόλου αυτό.
Και είναι κρίμα, γιατί και τα τρία άτομα του συγκροτήματος έχουν άψογη τεχνική κατάρτιση (αν και στις μέρες μας αυτό πλέον τείνει να γίνει αυτονόητο, τόσο πολύ έχει εξελιχθεί ο μουσικός κόσμος) και ανά σημεία οι συνθέσεις τους δείχνουν σημεία μεγαλείου είτε στα πιο δυνατά σημεία είτε στα πιο μελωδικά, είτε στα περάσματα μεταξύ των δύο. Έχουν και το συν ότι δεν προσπαθούν να μείνουν στα στενά πλαίσια του djent αλλά προσπαθούν να ενσωματώσουν και στοιχεία από fusion/jazz (όπως κάνουν και κάποια παραδοσιακά progressive σχήματα).
Το άκουσμα όμως, εμένα τουλάχιστον μου άφησε την αίσθηση του ανολοκλήρωτου εξαιτίας της έλλειψης φωνητικών. Νιώθω ότι ακόμα και με την παρουσία μιας έστω αξιοπρεπής φωνής θα είχαμε ένα εξαίσιο αποτέλεσμα, ενώ τώρα νιώθω ότι πρόκειται για μια ημιτελής προσπάθεια. Αν δε θέλουν να προσθέσουν φωνητικά πάντως, οφείλουν να βρουν τη (λεπτή, ομολογουμένως) ισορροπία που έχουν αποκτήσει στις συνθέσεις τους οι Animals As Leaders και Plini ως προς το θέμα των φωνητικών.
5,5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
