Είναι αρκετές οι φορές που έχω κάνει κριτικές για Ρώσικα συγκροτήματα και είναι πολλές οι φορές που έχω μείνει ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος από το τελικό αποτέλεσμα. Η Ρωσία πιστεύω ότι είναι μια ανερχόμενη δύναμη στο metal που όμως, όπως και γενικά σε όλες τις πτυχές της Ρώσικης καθημερινότητας, είναι πολλές οι φορές που το κιτς τείνει να παίρνει την μερίδα του Λέοντος από την ίδια την μουσική. Οι Nota Amara είναι ένα ντουέτο οι οποίοι ασχολούνται με την συμφωνική πλευρά του αθλήματος που αγαπάμε όλοι, με οπερετικά γυναικεία φωνητικά στην μητρική τους γλώσσα, κάποιες κιθάρες και μπόλικο προγραμματισμό. Δυστυχώς οι Nota Amara με το ντεμπούτο τους “At the line” δεν καταφέρνουν να με κερδίσουν, μιας και το αποτέλεσμα μόνο βαρετό θα το έλεγα και ίσως αδιάφορο. Συνήθως εντυπωσιάζομαι από μπάντες που τραγουδάνε στην μητρική τους γλώσσα και είμαι μεγάλος υποστηρικτής τέτοιων προσπαθειών αλλά αυτή τη φορά δεν δουλεύει καλά και η γλώσσα ακούγεται βαριά και άσχημη. Επίσης (και μάλλον αυτό που κάνει όλη την ζημιά) η μη χρήση φυσικών οργάνων βγάζει ένα αποτέλεσμα που καμιά φορά μου θυμίζει το “Zelda” και το “Castlevania”. Γενικά λοιπόν και για να κλείσω, μετά από εκτεταμένη ακρόαση του “At the line” έφτασα στο συμπέρασμα ότι δεν θα το πρότεινα σε κάποιους εκτός αν έχει τεράστια κάβλα με τα οπερετικά φωνητικά και τις ηλεκτρικές κιθάρες.
3/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
