Εντελώς έξω από το στυλ των περισσότερων από τις κριτικές που κάνω αυτή εδώ η μπάντα, οπότε και θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο κατατοπιστικός γίνεται. Οι Drunk Dad μας έρχονται από το Portland του Oregon μια περιοχή που για όσους από εσάς δεν έχουν πρόχειρη την γεωγραφική εικόνα των H.Π.Α. βρίσκεται στην δυτική ακτή και βόρεια. Ο συγκεκριμένη ευρύτερος γεωγραφικός χώρος θα έλεγα πως είναι γνωστός περισσότερο για ακραίες doom και ατμοσφαιρικές black metal καταστάσεις, μιας και από εκεί κατάγονται μπάντες όπως Aggaloch, Aldebaran,Wolves In The Throne Room, Weakling και άλλα τέτοια ωραία. Λίγο πιο βόρεια όμως, κοντά στο τόπο καταγωγής των Wolves In The Throne Room, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 συντελέστηκε μια από τις μεγαλύτερες μουσικές επαναστάσεις. Με ήχο λοιπόν ξεκάθαρα επηρεασμένο από τις πιο παρανοϊκές/περίεργες/άγριες στιγμές τoυ Kurt Cobain (θυμηθείτε κομμάτια όπως “Scentless Apprentice”, “Milk It”, “Endless Nameless”), hardcore/punk attitude – κάτι παραπλήσιο με Melvins και Mudhoney της πρώτης τους περιόδου, αλλά και ανάλογη παικτική φιλοσοφία, ενώ με τη προσθήκη στο όλο πλαίσιο της rock προσέγγισης των Alice In Chains και Queens Of A Stone Age νομίζω πως έχετε τη συνολική εικόνα αυτού του δίσκου. Σίγουρα όχι ένα άκουσμα για όλες τις ώρες και θα έλεγα ότι εκπέμπει και ένα ρετρό αέρα εκείνης της late 80’s/early 90’s περιόδου ακριβώς όπως την βίωσε εκείνη περιοχή. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω. Όσοι από εσάς αρέσκεστε σε ανάλογα ακούσματα ,ακούστε το και ίσως σας έρθουν και στο μυαλό ωραίες εικόνες από μια εποχή που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
6/10
Τάσος Δεληγιάννης
