Το να κάτσεις να γράψεις κάποια λόγια για οποιοδήποτε καινούργιο δίσκο των Draconian, είναι πάντα τόσο δύσκολο. Οι κύριοι λόγοι δύο. Ο πρώτος ότι οι Draconian είναι μια τόσο ποιοτική μπάντα που είναι σχεδόν αδύνατο να τους ακούσεις και να πεις ότι δεν σε αγγίζουν. Ο δεύτερος και σημαντικότερος, ότι το μουσικό τους στυλ είναι τόσο όμοιο από δίσκο σε δίσκο, που πραγματικά οι συγκρίσεις είναι σχεδόν ανούσιες. Τέσσερα χρόνια άργησαν οι Σουηδοί να μας παρουσιάσουν την καινούργια δισκογραφική τους δουλειά, το “Sovran”, και αυτό είχε να κάνει κυρίως με την φυγή της Lisa Johansson και τον ερχομό της Heike Langhans. Μέχρι να καταφέρει η γλυκύτατη Heike να πάρει τα απαραίτητα γραφειοκρατικά έγγραφα για να μετακομίσει στη Σουηδία (σ.σ.: η Heike κατάγεται από την Νότια Αφρική), πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια.
Το “Sovran” είναι ένα κομβικό σημείο για τους Draconian, λόγω της αλλαγής της τραγουδίστριας. Είχα μεγάλη απορία να δω πως θα ακούγονται τα καινούργια τραγούδια και πραγματικά έπαθα εγκεφαλικό μόλις κυκλοφόρησε το “Stellar Tombs”, ένα καταπληκτικό κομμάτι το οποίο θεωρώ ότι είναι από τα κορυφαία των Draconian. Ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός και δεν πρόκειται να απογοητεύσει ούτε τους οπαδούς των Draconian και σίγουρα ούτε όσους αρέσκονται στο doom metal. Κάτι που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος, είναι μια μικρή στροφή στις ημέρες του “Arcane Rain Fell” (σ.σ.: από πολλούς θεωρείται ως ο καλύτερος τους δίσκος), με αρκετή δόση death metal, ειδικά στα τρία πρώτα τραγούδια. Ακούγονται αρκετές επιρροές βέβαια από Theater Of Tragedy αλλά και από παλιούς Anathema (σ.σ.: “The Crestfallen”, “Seranades”).
Θα πρέπει να κάνουμε και μια ειδική αναφορά και για την Heike Langhans, η οποία έχει μια τρομακτική ομοιότητα στη χροιά της φωνής της με την Sharon den Adel (Within Temptation), κάνοντάς με να ανατριχιάσω σε αρκετές περιπτώσεις με την θεατρικότητα και την καθαρότητα της φωνής της. Από όσο έχω καταλάβει, είχε και απόλυτη ελευθερία για τις μελωδικές γραμμές της, μέσα στο “Sovran”, γεγονός που μάλλον έχει δώσει μια πιο “εμπορική” χροιά και στα κομμάτια, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου κακό. Απεναντίας το βρίσκω αναγκαίο πλέον για τους Draconian.
Οι δυο κομματάρες “Pale Tortured Blue” και “Stellar Tombs” έχουν αυτή την εμπορική χροιά, ειδικά στα μέρη της Heike. Το δεύτερο, έχει και κάπως πιο ψηλές ταχύτητες στο βασικό riff, κάνοντας τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα. Αυτά τα δυο κομμάτια είναι στην κυριολεξία το ζενίθ της έμπνευσης των Draconian, με το δεύτερο απλά να έχει γίνει το αγαπημένο μου Draconian κομμάτι.
Τα δυο πρώτα κομμάτια “Heavy Lies The Crown” και “The Wretched Tide”, ανοίγουν το δίσκο δυναμικά, με τις γνωστές αργόσυρτες μελωδίες των Draconian και τα βαριά riff τους να είναι σήμα κατατεθέν και πάλι. Το “No Lonelier Star”, απλά σε ταξιδεύει με τις μελωδίες του και την ατμόσφαιρά του. Το “The Marriage Of Attaris” είναι ένα καταπληκτικό επικό κλείσιμο στο δίσκο, δικαιολογώντας και τη διάρκεια του (σ.σ.: στα εννέα λεπτά) με τις πολύ ενδιαφέρουσες και πετυχημένες εναλλαγές του.
Μιλώντας για μεγάλες διάρκειες, δυστυχώς, το μόνο αρνητικό στο “Sovran” είναι, κατά την άποψη μου, και πάλι οι διάρκειες και γενικά, όλη η διάρκεια του δίσκου. Τα “Dusk Mariner”, “Dishearten” και “Rivers Between Us”, πιστεύω ότι έχουν πολύ μεγάλη διάρκεια και κάπου έχασα το ενδιαφέρον μου. Σε καμιά περίπτωση τα τραγούδια δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως κακά, αφού οι μελωδίες, τα εμπνευσμένα riff και όλα τα ποιοτικά στοιχεία των Draconian είναι παρόντα. Απλά προσωπικά με κούρασαν οι μεγάλες διάρκειες.
Η παραγωγή είναι πολύ καθαρή και κρυστάλλινη, όπως θα έπρεπε σε αυτό το είδος, τα brutals του Anders Jacobsson πολύ καλά, οι στοιχειωμένες μελωδίες μένουν κατευθείαν στο μυαλό του ακροατή, τα riff είναι ασήκωτα. Τι άλλο να ζητήσεις από τους Draconian;
To “Sovran” θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να είναι ένα από τα καλύτερα album της χρονιάς που διανύουμε, ενώ θέτει και υποψηφιότητα να γίνει το καλύτερο album των Draconian ή τουλάχιστον να κάτσει δίπλα στο “Arcane Rain Fell”. Προσωπικά, νομίζω ότι το “Sovran” είναι πιο ολοκληρωμένος, πιο “έμπειρος” δίσκος, λόγω και της εμπειρίας που έχουν οι Draconian με την πάροδο του χρόνου. Ο ερχομός της Heike είναι μια ανάσα σε μια μπάντα που έτσι και αλλιώς δεν την χρειαζόταν. Πιστεύω ότι στο μέλλον, μπορεί να τους οδηγήσει σε ακόμα πιο όμορφα μονοπάτια. Προς το παρόν, θα απολαύσουμε το “Sovran” όσο το δυνατό περισσότερο.
8,5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
