Σε μια συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό WRIF του Detroit, o ηγέτης των W.A.S.P. Blackie Lawless μίλησε σχετικά με την κατάσταση της αυτοβιογραφίας του και ανέφερε τα εξής:
«Μου έχει πάρει πολύ παραπάνω καιρό από αυτό που νόμιζα, αλλά είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Έχει τρομερή ποσότητα δουλειάς επειδή υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που έχω ξεχάσει κατά τη διάρκεια της ζωής μου, ειδικά όταν κάνεις αυτό που κάνουμε για να ζήσουμε. Οποιοσδήποτε κάνει αυτό που κάνουμε, δεν είναι σαν το μέσο άνθρωπο εκεί έξω που πάει στη δουλειά του, κάνει ότι κάνει και έχει μια ρουτίνα. Και δεν υπάρχει κάτι κακό σ’ αυτό, είναι διαφορετικό.
Συχνά λέω ότι εξαιτίας του χρονοδιαγράμματος και ο τρόπος που οποιοδήποτε συγκρότημα κάνει πράγματα, σήμερα είναι εδώ και αύριο είναι κάπου αλλού, είναι σα να έχει ήδη ζήσει τέσσερις ή πέντε από τις ζωές των άλλων. Και εξαιτίας της ποσότητας της έντασης αυτό πάει στην ίδια ποσότητα χώρου που έχουν όλοι. 24 ώρες για κάποιον που το κάνει αυτό δεν είναι καθόλου το ίδιο με 24 ώρες για κάποιον που έχει τη ρουτίνα του. Και μπορεί να φτάσει λίγο και στη τρελή μεριά.
Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κάνω συνέντευξη με όποιον μου ερχόταν στο μυαλό και να τον ρωτούσα: “Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από αυτό;”. Οπότε έτσι άντλησα πληροφορίες. Αλλά την πλειοψηφία την πήρα από αυτό που πραγματικά συνέβαινε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Και όσο πιο βαθιά έμπαινα, θυμόμουν περισσότερα πράγματα που πραγματικά είχα ξεχάσει. Επειδή, όπως είπα, υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που θα συμβούν σε μια δεδομένη μέρα που το μόνο πράγμα που θυμάσαι είναι το πιο έντονο πράγμα. Αλλά ίσως τα δύο ή τρία άλλα πράγματα που συνέβησαν παράλληλα ήταν εξίσου έντονα, αλλά δεν τα θυμάσαι. Θυμάσαι να είμαστε στην πτήση τότε που τα παιδιά θύμωσαν με μια αεροσυνοδό και την έριξαν στον κάδο απορριμμάτων, αλλά δε θυμάσαι τα δύο ή τρία πράγματα που συνέβησαν κάτω από αυτό. Αυτή παρεμπιπτόντως είναι μια αληθινή ιστορία.»
Όταν ρωτήθηκε για το τι έμαθε σχετικά με τον εαυτό του αναψηλαφίζοντας τη ζωή του καθώς έγραφε το βιβλίο, ο Blackie απάντησε: «Στον πρόλογο του βιβλίου, γράφω ότι αυτή ήταν μια διαδικασία ανακάλυψης, και καλής και κακής. Θα έλεγα ότι στην τελική ήταν πολύ, πολύ περισσότερο καλή παρά κακή, επειδή αυτό που έγινε για μένα, ήταν σα να γράφεις σενάριο για ταινία. Και ξανά, όπως είπα, υπάρχουν πολλά γεγονότα που ξεχνάς. Αλλά επίσης παράλληλα, αυτό που κάνει είναι να σε βοηθήσει να συνδέσεις τις τελείες τις ζωής σου, ή ίσως πράγματα που πραγματικά δε σκεφτόσουν ότι συνδέονται, και πηγαίνεις πίσω και τα βλέπεις και λές ‘Αυτό είναι τόσο απλό όσο η μύτη στο πρόσωπό μου. Γιατί δε μπορούσα να το δω προηγουμένως;’ Και υπάρχει αριθμός περιστατικών σαν κι αυτό, απλά πράγματα που είναι προσωπικά που ίσως να μην είναι κάτι που μπορείς να μοιραστείς με κάποιον άλλο, επειδή δε θα έβγαζε νόημα για αυτούς. Αλλά και πάλι ίσως υπάρχουν πράγματα που να βγάζουν. Οπότε ελπίζω πως όταν οι άνθρωποι το διαβάσουν, θα δουν πολύ από τους εαυτούς τους μέσα.»
Όσο για το αν οι οπαδοί θα έβλεπαν να κυκλοφορεί το βιβλίο του Blackie μαζί με ένα νέο album των W.A.S.P., ο Blackie απάντησε: «Αυτό ήταν το αρχικό πλάνο, αλλά το βιβλίο παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο από αυτό που περίμενα. Μιλάμε για ηχογράφηση δίσκων και προσπάθεια να τα κάνουμε σωστά. Λοιπόν, είναι το ίδιο με αυτό, θα το κάνω μία φορά και θέλω να είναι σωστό.»
Κείμενο: Σταύρος Πισσάνος
