Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Steffen Kummerer ίδρυσε τους Obscura το 2002. Με τη δημιουργία της δικής του δισκογραφικής Vots, ο Βαυαρός κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της μπάντας “Retribution” (2006), ακολουθούμενο από περιοδείες σε όλη την Ευρώπη. Γρήγορα διαδόθηκε η φήμη ότι μια ολοκαίνουρια μπάντα από το νότο της Γερμανίας βρισκόταν σε άνοδο και ο αυτός ο θόρυβος οδήγησε σε συμφωνία με την αμερικανική Relapse. Οι διηπειρωτικοί έπαινοι και η φρενήρης ορμή των Obscura τους απογείωσαν με εκτεταμένες περιοδείες σε Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Ιαπωνία.
Στη συνέχεια βγήκε το “Omnivium” (2011) και ανέπτυξαν περαιτέρω τον ήχο τους στο “Akróasis” (2016), το οποίο εκτόξευσε τους Obscura. Το πιο σημαντικό επίτευγμα τους ήταν, ωστόσο, προ των πυλών. Το τελευταίο μέρος της τετραλογίας, το “Diluvium” (2018), συνέχισε με την ίδια σφοδρότητα τη μεταμόρφωση τους σε μουσικούς καινοτόμους και metal μεγαθήρια, με το οποίο ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Τι να πεις για αυτή τη μπαντάρα. Διδάσκει πάλι μαθήματα progressive, τεχνικού, ό,τι θες όρο βάλε, death metal.
Ο μέγας Steffen Kummerer προσφέρει απλόχερα και ταπεινά ακόμη ένα άλμπουμ της χρονιάς μαζί με το “A Dying Wish” από τους Thulcandra. Οι Γερμανοί είναι οι καλύτεροι μαθητές. Τις επιρροές τους θα τις πάνε ένα βήμα παραπέρα, δημιουργώντας κάτι δικό τους ξεχωριστό. Και σαν συνθέτης ο Steffen εκτόξευσε κατά πολύ τη συνθετική του δεινότητα, τόσο με τους Obscura, όσο και με τους Thulcandra, τοποθετώντας και τα δύο άλμπουμ που έβγαλε φέτος στο κάδρο με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Άνετα στο top-5 κατ’ εμέ.
Το “A Valediction” εγκαινιάζει το concept μιας νέας τριλογίας που θα κυκλοφορήσει η μπάντα στα επόμενα χρόνια. Το πρώτο (έκτο συνολικά) άλμπουμ του γκρουπ για την Nuclear Blast περιστρέφεται γύρω από πολλά μέτωπα. Σαν προηγμένο όπλο νέας γενιάς, κομψό και συνάμα αναζωογονητικό, το “A Valediction” συνοψίζει όσα έχουν κάνει αβίαστα στις προηγούμενες προσπάθειές τους, καθώς ατενίζει με αποφασιστικότητα και πεποίθηση το μέλλον, δημιουργώντας νέες προκλήσεις και αποτελεί πρότυπο, την αιχμή του δόρατος των Obscura σε μια νέα εποχή για το ακραίο metal.
Το νέο άλμπουμ βρίσκει τους Obscura να γυρίζουν σελίδα σε ένα νέο κεφάλαιο στην εξέλιξη της μπάντας, ακολουθώντας μια νέα προσέγγιση, όπου προέκυψαν νέες εμπνεύσεις, που πέρα απ’ την άρτια τεχνική, την progressive αισθητική και την αιθέρια καλλιτεχνική έκφραση (“A Valediction”, “Solaris”, “The Beyond” ενδεικτικά για να μη γραφτούν όλα τα κομμάτια), συνάμα έγιναν και πιο πιασάρικοι αγγίζοντας το μελωδικό σκανδιναβικό death metal όπως στο κορυφαίο και αγαπημένο “When Stars Collide” με τη συμμετοχή του Björn Strid (Soilwork, The Night Flight Orchestra) και το “In Adversity” που επίσης θυμίζει έντονα Soilwork. Βέβαια δε λείπουν και οι groovy, όσο δεν πάει, heavy, brutal στιγμές όπως του “Devoured Usurper” ή το instrumental “Orbital Elements II” που θυμίζει Megadeth εποχής “Rust In Peace” στα πιο φευγάτα τους.
Οι Obscura έγραψαν, ηχογράφησαν και ολοκλήρωσαν το “A Valediction” κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε (κιθάρα και μπάσο) σε στούντιο στην Ολλανδία, την Αυστρία και τη Γερμανία. Μόλις ολοκληρώθηκαν τα κομμάτια, οι ηχογραφήσεις στάλθηκαν στον Fredrik Nordström στο Studio Fredman (In Flames, Architects) στη Σουηδία, όπου οι Kummerer και Münzner ολοκλήρωσαν τα φωνητικά και τις ακουστικές κιθάρες χρησιμοποιώντας ειδικά κατασκευασμένους ενισχυτές ENGL. Ο Nordström ανέλαβε επίσης τη μίξη και το mastering. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια βαθύτερη, βαρύτερη αλλά και πιο στρογγυλεμένη παραγωγή, με μια λέξη απίστευτη. Από τις καλύτερες και ξεχωριστές του Nordström, που δεν τον έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους παραγωγές. Ίσως για αυτό να έχει ο δίσκος μια προσέγγιση τόσο κοντά στο μελωδικό death metal.
Στιχουργικά, το “A Valediction” είναι πολυεπίπεδο σε δομή και νόημα. Η λέξη valediction, εξ’ ορισμού ασχολείται με αποχαιρετισμούς. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό είναι ένα εις το επανιδείν στην τετραλογία, ενώ παράλληλα πραγματεύεται πολύπλοκα θέματα της προσωπικής ζωής του Kummerer. Αντί να συσκοτίζει τα θέματα της απώλειας, του θανάτου και της εγκατάλειψης με μεταφορές και υπαινιγμούς, ο Γερμανός αποκαλύπτει το μαρτύριό του σε τραγούδια όπως τα “Forsaken”, “Solaris”, “In Unity”, “The Neuromancer” και “In Adversity”.
Αλλά για κάθε στιγμή απόγνωσης, προσφέρει και θετικότητα σε ένα νέο ξεκίνημα, συναισθηματικά ή περιβαλλοντικά δείχνοντας ότι μπορεί να υπάρξει φως στο σκοτάδι. Ο μεγαλύτερος νέος καλλιτέχνης της νέας εποχής, Eliran Kantor (Testament, Helloween) επιστρατεύτηκε για να δημιουργήσει το εξώφυλλο (λιτό για τα δεδομένα του), με τον χάλκινο χρωματισμό να αποτελεί παράδειγμα της αντίστασης των Obscura στην ατομική και ηχητική διάβρωση. Καλώς ήρθατε στο επόμενο επίπεδο, καθώς οι Obscura είναι το παρόν και το μέλλον του ακραίου ήχου.
9,5/10
Γιώργος Αθανασίου
athargos@gmail.gr
