[Option A]
Οι Project Theory είναι ένα συγκρότημα με έδρα τη Θεσσαλονίκη που ιδρύθηκε το 2012. Στη σύνθεσή τους βρίσκουμε τον Ανδρέα Μπούτο (Gentihaa, Sonata Antartika, Dead South Dealers) στα φωνητικά, τον Λευτέρη Αράπογλου στις κιθάρες, τον Αλέξη Κηπουρίδη στο μπάσο και τον Τάσο Μορφόπουλο (Kârma) στα drums.
Αν και ξεκίνησαν αρκετά χρόνια πίσω, το πρώτο τους full-length βγήκε το 2016 με τίτλο “Something Between Us”. Το “Blood And Loyalty” είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους και η μπάντα ασχολείται με ένα στυλ το οποίο για να λέμε την αλήθεια, δεν έχει μεγάλη πέραση στη χώρα μας.
Και όμως έχουν καταφέρει να κάνουν ήδη ένα σχετικά καλό όνομα στη σκηνή αφού αυτό που κάνουν το κάνουν με καλό και πειστικό τρόπο. Οι ίδιοι περιγράφουν τον εαυτό τους σαν μία nu-metal/metalcore μπάντα και εν μέρει θα συμφωνήσω αφού εγώ περισσότερο θα το περιέγραφα σαν alternative metal/metalcore.
Tα δέκα τραγούδια του “Blood And Loyalty” διαρκούν σαράντα λεπτά κάτι που το θεωρώ ιδανικό για ένα album τέτοιας μουσικής κατεύθυνσης. Εδώ όποιος του αφιερώσει χρόνο θα ακούσει κοφτά και heavy riffs, εναλλαγή φωνητικών μεταξύ ακραίων και καθαρών, στιβαρό rhythm section, breakdowns και ενδιαφέροντα refrains.
Μαζί με αυτά, έχουν βάλει και rap φωνητικά σε μερικά couple καθώς και κάποια synths για γεμίσματα. Αξιοσημείωτη είναι και η συμμετοχή του Άλκη Κεχαγιά (Μ3ΜΦ1Σ, ex-Psycho Choke) σε ένα τραγούδι. Γενικά οι Project Theory παίρνουν στοιχεία από διάφορες alternative metal και metalcore μπάντες και προσπαθούν να φτιάξουν τον δικό τους ήχο.
Κάποιες που μου ήρθαν στο μυαλό είναι οι Disturbed, Jinjer και System Of A Down. Οι ίδιοι αναφέρουν επίσης τους Korn και Asking Alexandria μεταξύ άλλων αλλά ποτέ δεν είχα επαφή με τέτοιες μπάντες για να εκφέρω άποψη. Τέλος, η παραγωγή είναι ολόσωστη και το εξώφυλλο του συνήθη ύποπτου Γιάννη Νάκου (Remedy Art Design) εξαιρετικό.
Εν κατακλείδι, ένα album το οποίο σίγουρα θα κάνει καλή εντύπωση σε όσους αρέσκονται σε τέτοιου είδους ακούσματα. Όσο για εμένα, θεωρώ άκρως θετικό το ότι συνέχισα να το ακούω πέρα από τις ανάγκες γι’ αυτήν την παρουσίαση.
7/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
[Option B]
Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τον πρώτο τους δίσκο. Άραγε άξιζε η αναμονή; Ο λόγος για τους Project Theory, το alternative/metalcore σχήμα από την Θεσσαλονίκη που φάνηκε πολλά υποσχόμενο με το πρώτο album “Something Between Us” (2016) και κράτησε την υπόσχεσή του!
Έχοντας βελτιώσει τον ήχο τους αλλά κρατώντας ακέραια τα σημεία που τους ξεχωρίζουν, κατάφεραν κάτι που ακόμη και μεγάλες μπάντες συχνά δεν καταφέρνουν. Να εξελιχθούν χωρίς να χάσουν την ταυτότητά τους.
Ένα rhythm section που γαζώνει και σε καθιστά ανίκανο να μείνεις ακίνητος , κιθαριστικά rιffs που σκάβουν χωρίς να γίνονται κουραστικά, μαγικές μελωδίες και θέματα στα πλήκτρα που σε γλυκαίνουν (έτσι, για την ποικιλία) solos μελωδικά και απολύτως ισορροπημένα στον ήχο αλλά και στις γραμμές τους και φωνητικά που έχουν κυριολεκτικά απ’ όλα, ή τουλάχιστον όλα όσα θα θέλαμε ή θα ευχόμασταν εμείς οι λάτρεις του είδους και όχι μόνο. Αυτά είναι τα βασικά υλικά αυτού του δίσκου. Για πάμε όμως να δούμε και την συνταγή της επιτυχίας.
Πιασάρικες μελωδίες στα φωνητικά και στα πλήκτρα, αναπάντεχα ματζόρε μέσα στο σκοτάδι, εμφανείς επιρροές στον ήχο που ξεκινούν από industrial και ισορροπούν επικίνδυνα στα όρια της electronica, ξαφνικές αλλαγές που σ’ αφήνουν με τη…γλύκα (αμέσως στο πονηρό το μυαλό σας) και φυσικά το απόλυτο μουσικό καλιμπράρισμα όλων αυτών, σε εάν album που ακούγεται εύκολα σερί και ολόκληρο. Κάτι που επίσης δεν το λες εύκολα για πολλούς δίσκους.
Το μοναδικό μείον είναι ότι τα φωνητικά είναι αρκετά «ξύλινα» σε κάποια σημεία, με αποτέλεσμα να κλέβουν την προσοχή σου από τα μουσικά θέματα που παίζονται πίσω τα οποία είναι πραγματικά κρίμα να μην ακούσεις. Η κατά τα άλλα υπέροχη μίξη του album όμως δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει από παραγωγές του εξωτερικού.
Οι Project Theory έκαναν την θεωρία πράξη και την έκαναν σωστά. Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τον πρώτο τους δίσκο και ναι, άξιζε η αναμονή!
9/10
Παυλίνα Κωνσταντίνου
[email protected]
