Ήρθε η στιγμή να γνωρίσουμε τους γερμανούς Apophis. Δεν είναι νέο συγκρότημα, ίσα ίσα είναι από τα παλαιότερα στο είδος του. Αρχικά ξεκίνησαν με το όνομα Raise Hell το 1989, παίζοντας thrash metal. Το 1990 άλλαξαν το όνομά τους σε Apophis, μαζί και το στυλ τους σε death metal. Όσοι παρακολουθείτε το συγκρότημα θα προσέξατε ότι μετά το τελευταίο τους δίσκο “I Am Your Blindness” (2005) έχουν υπάρξει πολλές ανακατατάξεις στη σύνθεση.
Πέραν των ιδρυτικών στελεχών Erik Stegmaier (drums) και Roger Kirchner (κιθάρα), ήρθαν να συμπληρώσουν την πεντάδα οι Bernd Kombrink στα φωνητικά, ο Fabian Guschlbauer στη κιθάρα (επίσης μέλη των Dawn Of Dreams και Mental Amputation) και ο Guntram Berger στο μπάσο. Επίσης, κατά τη διάρκεια της μακράς ιστορίας τους έχουν κυκλοφορήσει τα “Gateway To The Underworld” (1993), “Down In The Valley” (1996) και “Heliopolis” (1998). Μετά από δεκαέξι χρόνια, το συγκρότημα παρουσιάζει το νέο του album.
Καθώς ακούω το δίσκο κάνω κάποιες συγκρίσεις με τα προηγούμενά τους albums. Το κυριότερο είναι τα φωνητικά που φέρνουν μια ανανέωση στο group καθώς ο Bernd προσφέρει στις συνθέσεις περισσότερη ποικιλία. Ένα συστατικό που έλειπε από τα προηγούμενα albums είναι ότι σε κάποια τραγούδια ακολουθούν πιο μελωδικά μονοπάτια με πιασάρικες στιγμές. Επίσης η ατμόσφαιρα είναι πολύ έντονη αγκαλιάζοντας τα τραγούδια.
Τι μπορώ να πω όμως για τις συνθέσεις; Σας έχει τύχει να ακούτε ένα κομμάτι και να γίνεται ενδιαφέρον μόνο σε λίγα σημεία; Αυτό συμβαίνει εδώ. Για παράδειγμα, το ομότιτλο “Excess” αν και ξεκινάει σαν ένα τυπικό death metal κομμάτι εξελίσσεται με ένα ρυθμό που δεν μένει σταθερός, με πολλά τεχνικά στοιχεία, με μια ατμόσφαιρα και μια μελωδία που δένει άψογα με την αγριάδα των Apophis. Αυτό βέβαια είναι αρνητικό γιατί σε όλα τα τραγούδια υπάρχει ένα μονότονο μέρος που κυριαρχεί στην σύνθεση και απλά περιμένω να σκάσει το καλό σημείο με την ατμόσφαιρα και την κιθάρα που θα μου αρέσει.
Ο δίσκος δυστυχώς φλερτάρει με την μετριότητα. Πάντωςm σε σχέση με τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες τους οι συνθέσεις έχουν περισσότερη δυναμική και μεγαλύτερη ποικίλα στον ήχο. Όλα χαρακτηρίζονται από οργή, ζοφερές και συναισθηματικές μελωδίες σε συνδυασμό με κάποια τεχνικά σόλο και ποικίλα φωνητικά. Οι Apophis ακολουθούν τον μοντέρνο ήχο του death metal χωρίς όμως να απολέσουν την ιστορία τους αλλά αν και ακούγονται σύγχρονοι, brutal και με πιασάρικες στιγμές δεν καταφέρνουν να με κερδίσουν. Θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω σαν μια γερμανική απομίμηση των Amon Amarth.
5/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
