Ιδιαίτερη περίπτωση αυτή των Miseria Ultima. Κάπου εδώ νιώθω την ανάγκη να υπενθυμίσω ότι είμαστε ένα metal webzine. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Οτιδήποτε έρχεται σε εμάς είναι σχετικό με metal και rock. Τώρα πως ένα electronic album βρέθηκε στα χέρια μου, δεν έχω ιδέα.
Ναι, ναι πολύ σωστά διαβάσατε,electronic. Για την ακρίβεια dark electro. Δεν είναι dark country ή folk για να υπάρχει έστω μια μικρή λογική στην ύπαρξή του εδώ αλλά OK. Το ότι τα φωνητικά στην προκειμένη περίπτωση είναι ίδια με αυτά του metalcore, πιστεύω ότι δεν είναι λόγος αυτός για να έρθει σε metal περιοδικό κάτι τέτοιο.
Για την ιστορία και μόνο οι Miseria Ultima μας έρχονται από την Φινλανδία. Ξεκίνησαν το 2016 και μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει μόλις ένα album. Φέτος, κυκλοφορούν τo“Graygarden” το οποίο και αποτελεί το δεύτερο πόνημά τους.
Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Ποτέ δεν ήμουν λάτρης της ηλεκτρονικής μουσικής. Ούτε μεθυσμένη δεν έχω βάλει να ακούσω που λέει ο λόγος. Αν πω ότι μου άρεσε αυτό που άκουσα θα είναι ψέμα. Δεν είμαι από εκείνες τις περιπτωσάρες που θα απαρνηθούν οτιδήποτε δεν έχει σχέση με το metalαλλά η ηλεκτρονική είναι πραγματικά πολύ έξω από τα νερά μου.
Στο μόνο πράγμα που μπορώ να σταθώ είναι τα φωνητικά παρόλο που, ξαναλέω, δεν είναι λόγος αυτός για να υπάρξει ο συγκεκριμένο δίσκος εδώ. Τα γνωστά-άγνωστα metalcore φωνητικά δηλαδή απλά με διαφορετική μουσική επένδυση από ότι συνήθως. Δεν με ξετρέλαναν. Ίσως γιατί γενικότερα δεν ενθουσιάζομαι με το metalcore αλλά όπως και να έχει δεν μπορώ να πω ότι τα βρήκα ενδιαφέροντα.
Το άκουσα όλο το album. Δεν μου φάνηκε κάτι λάθος στην παραγωγή. Νομίζω είναι όλα εντάξει. Δεν έχω ασχοληθεί με το συγκεκριμένο είδος και έτσι δεν ξέρω αν υστερεί σε κάτι ή όχι. Δυσκολεύομαι να γράψω κάτι συγκεκριμένο. Έχω αιτιολογήσει από την αρχή γιατί είμαι τόσο κατά. Εσείς που σας αρέσει αυτό το είδος, σίγουρα θα το εκτιμήσετε πολύ περισσότερο από εμένα. Ο βαθμός του είναι απλά για την προσπάθεια.
4/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
