Οι Necropsy είναι ένα σχήμα που μας έρχεται από το μακρινό 1987 από τη Φινλανδία. Απίστευτο κι όμως αληθινό, μια μπάντα που υπάρχει από τόσο παλιά, σε ένα είδος που λατρεύω και να μη την έχω ακούσει ούτε λίγο και μάλιστα καθώς είδα έχουν αρκετές κυκλοφορίες, αρκετά demos, δύο albums και τρία EPs μαζί με αυτό εδώ.
Βέβαια, όταν άκουσα το εν λόγω EP τότε κατάλαβα γιατί τους κυρίους δε τους ξέρει ούτε η μάνα τους. Γιατί πολύ απλά οι συνθέσεις που παρουσιάζουν σε αυτή εδώ τη δουλειά είναι πολύ, κι όταν λέμε πολύ, ε πολύ κάτω του μετρίου, για να είμαστε και κόσμιοι. Για την ακρίβεια, είχα να ακούσω τόσο κακοπαιγμένο και πραγματικά ακίνδυνο death metal πολύ καιρό, συγκεκριμένα από όταν μια φορά αποπειράθηκα να ακούσω τον τελευταίο δίσκο Six Feet Under. Ναι δυστυχώς μιλάμε για τέτοιο επίπεδο.
Μιλάμε για μια κυκλοφορία που δεν περιλαμβάνει ούτε ένα ξέσπασμα και είναι όλη ένα αργό και λασπώδες πράγμα. Και γιατί αυτό είναι κακό θα μου πείτε τώρα. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει μισή στάλα έμπνευσης εδώ πέρα. Η μπάντα περιορίζεται σε ένα ατελείωτο groove γυμνασιακού επιπέδου τόσο παικτικά (του powerchord το κάγκελο δηλαδή) όσο και δομικά. Ξέσπασμα για να γλυτώσουμε από αυτήν την κόλαση δεν ακούμε, με αποτέλεσμα η βαρεμάρα να χτυπάει κόκκινο στο πεντάλεπτο.
Ειλικρινά, ποτέ δεν πίστευα ότι θα το έλεγα αυτό για κυκλοφορία του είδους (η μπάντα-ζωντανό meme εξαιρείται), αλλά αυτό το πράγμα είναι ακίνδυνο death metal. Δεν υπάρχει μισή φορά που να ένιωσα ότι θέλω να σπάσω κάτι, ή ότι θα με ξεσηκώσει ένα riff ή solo. Αντίθετα, πήγε να σπάσει η κάτω γνάθος μου από τα χασμουρητά.
Δεν ξέρω τι έχουν κάνει στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους και αν κρίνω από αυτό εδώ το συρφετό από ιδέες, μάλλον στο ότι δεν ξέρω θα μείνω και μάλλον καλύτερα για μένα. Τι να πω, με τα “Graveyard Classics” γελούσαμε τουλάχιστον.
2/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
