Οι Erdve σχηματίστηκαν πριν τρία χρόνια στην λιθουανική πρωτεύσουσα Vilnus. Το “Savigaila”, που μεταφράζεται ελεύθερα ως «αυτολύπηση», είναι ο διάδοχος του ντεμπούτου τους “Vaitojimas” και η τριάδα φαίνεται να διατηρεί κάποια στοιχεία που μας σύστησε στο τελευταίο. Hardcore, black metal, λίγο sludge και στίχοι στην μητρική τους γλώσσα αποτελούν σήμα κατατεθέν και για τις δύο κυκλοφορίες.
Η διαφορά τους είναι ότι οι ταχύτητες έχουν ανέβει αισθητά και τα post-metal στοιχεία του πρώτου δίσκου (“Apverktis”) έχουν αντικατασταθεί σχεδόν πλήρως από τα αντίστοιχα hardcore (“Takoskyra”). Αυτό που διαφοροποιεί τους Λιθουανούς ωστόσο από την μέση hardcore μπάντα είναι ο όγκος στον ήχο τους. Παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα έντεκα κομμάτια του δίσκου και φέρνει αμέσως στο μυαλό δύο underground διαμαντάκια της αντίστοιχης αμερικάνικης σκηνής.
Μιλάμε ασφαλώς για τους Nails και τους Primitive Man. Το μειονέκτημα είναι ό,τι οι Erdve δεν διαθέτουν ούτε το groove, ούτε τις punk καταβολές των προαναφερθέντων. Έχουν όμως κι εκείνοι τις στιγμές τους. Όπως το σιγανό πιάνο του “Skilimas”, από τα λίγα πράγματα που θυμίζει τον post προσανατολισμό του ντεμπούτου τους. Αξιοπρόσεκτος είναι επίσης ο οχετός οργής του κιθαρίστα και τραγουδιστή Vaidotas Darulis στο δεύτερο κομμάτι του δίσκου “Smala”.
Μιλήσαμε για τα αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα του “Savigaila”, οπότε πάμε και στην απέναντι πλευρά να δούμε τι συμβαίνει. Το κυριότερο μειονέκτημά του εντοπίζεται στο γεγονός ότι πρόκειται για άνισο δίσκο. Το δεύτερο μισό είναι σαφώς ανώτερο του πρώτου, με το ιδιαίτερης ενορχήστρωσης “Sugretinimas” και το ορχηστρικό “Pragulos” να κλέβουν τις εντυπώσεις από το πιό heavy πρώτο μισό, με χαρακτηριστική ευκολία.
Οι Λιθουανοί αποτελούν πράγματι το είδος εκείνο των μουσικών που εκτελεστικά μπορεί πάντα να ανταποκριθεί σε ένα πλήθος ετερόκλητων ιδεών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συνθετικά μπορεί πάντα να τις συνδυάσει πλήρως. Ούτε μεταξύ τους, ούτε μαζί με το γενικότερο ηχητικό προσανατολισμό που επιδιώκουν να επιτύχουν. Σίγουρα πρόκειται για έναν άνω του μετρίου δίσκο κι ένα άνω του μετρίου συγκρότημα αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν καταφέρνει να βρει όλες τις φορές κέντρο στον στόχο που θα το οδηγήσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στην κορυφή.
7/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
