Το βρίσκω κάθε άλλο παρά εύκολο να περιγράψω ένα τόσο ιδιαίτερο είδος (ή ίσως και υβρίδιο), όπως αυτό των Γερμανών The Intersphere. Έχω ακούσει να περιγράφεται ως ένας συνδυασμός Pink Floyd και The Police, αλλά η περιγραφή παραμένει απλοϊκή. Επισήμως δηλώνουν alternative proggers. Και πάλι ο προσδιορισμός δε με ικανοποιεί, καθώς αφήνει απ’ έξω ένα σωρό άλλα είδη, όπως το pop, και τα dubstep στοιχεία. Όχι, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για dubstep σχήμα, αν και διακρίνεται από έντονα μοντέρνο ύφος. Σχετικά με το παρόν άλμπουμ, τώρα, πρέπει ν’ αναφέρω ότι κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2009 σε βινύλιο και σε ηλεκτρονική μορφή στο διαδίκτυο, όπου ήταν διαθέσιμο για download, αλλά πρόσφατα κυκλοφόρησε και σε CD. Εν τω μεταξύ, οι The Intersphere κυκλοφόρησαν την πιο πρόσφατη δημιουργία τους, ‘Hold On, Liberty’, τον Ιανουάριο του 2012. Μα τι να πρωτοπώ για το ‘Interspheres >< Atmospheres’; Να μιλήσω για την πρωτοτυπία των συνθέσεων, τη μαεστρία στο ‘ανακάτεμα’ των διαφόρων στοιχείων ή την τεχνική επιδεξιότητα που χαρακτηρίζει κάθε ξεχωριστό μέλος της μπάντας; Απλώς φανταστείτε μια φωνητική γραμμή να κινείται σε μελωδίες που popίζουν, με την χαρακτηριστική χροιά του alternative, σ’ ένα συνεχώς μεταλλασσόμενο φόντο: riffs που ‘παλινδρομούν’ μεταξύ του ‘αφελούς’ punk rock και του καθ’ όλα ‘σοβαρού’ progressive, με τον ρυθμό σε αέναη κίνηση (‘πιάνοντας’ τους ασύλληπτους ρυθμούς του progressive, πάντα) και απίστευτη κυκλοθυμία, με τη διάθεση από το ζενίθ στο ναδίρ, και πίσω. Ανέφερα ότι οι εκτελέσεις είναι άψογες, και ΟΛΟΙ απίστευτοι παίχτες; Εκτός των άλλων, το άλμπουμ περιλαμβάνει και remix κάποιων κομματιών ως bonus tracks, οι οποίες κυμαίνονται από acoustic versions (βλ. ‘Masquerade’) μέχρι dubstep (βλ. ‘Prodigy Composers’). Πολλές φορές αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσε να είναι η πιο μοντέρνα έκδοση του prog rock, και ομολογώ ότι οι The Intersphere μου έλυσαν την απορία. Χρειάζεται, ωστόσο, ανοιχτό μυαλό για να εκτιμήσει κανείς τη συγκεκριμένη δουλειά και να μην κρίνει με τη στείρα λογική του ‘φαίνεται ελαφρύ και εμπορικό, είναι για τα σκουπίδια’. Πίσω από το συγκεκριμένο ‘στρώμα’, κρύβονται άλλα, και αυτά είναι που σου υποδεικνύουν την αληθινή ταυτότητα της μουσικής. Το συγκεκριμένο άλμπουμ έχει πρωτοφανές ‘βάθος’. Γι αυτό και το προτείνω ανεπιφύλακτα!
8/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
