Αφιερώματα

Udo Dirkschneider: Αφιέρωμα στην πορεία του έως και σήμερα

Dirkschneider. UDO. Udo Dirkschneider. Όπως και να τον πεις τον “δίμετρο” τραγουδιστή λίγα περιθώρια υπάρχουν οι γύρω σου να μπερδευτούν σχετικά για τον ποιον αναφέρεσαι. Ο Γερμανός “θεούλης” έχει μια λαμπρή καριέρα σαν την φωνή των τιτάνιων Accept αλλά και σαν solo καλλιτέχνης. Δεν είναι λίγα τα πηγαδάκια τα οποία οι μεταλλάδες τσακώνονται στο σε πια από τις δύο περιπτώσεις μεγαλούργησε περισσότερο. Γιατί και στις δύο μεγαλούργησε. Εμείς εδώ δεν θα κάτσουμε να αναλύσουμε αν ήρθε πρώτα το αυγό ή η κότα αλλά θα κάνουμε μια γρήγορη αναδρομή στο παρελθόν του.

UDO w/ Accept

Πόσο γρήγορη μπορεί να είναι όμως μια αναδρομή σε μια καριέρα που δίνει πρώτο σημείο γραφής πίσω στο 1987 με το “Animal House”; Ας βάλουμε μια τάξη. Ένα χρόνο μετά την βελούδινη αποχώρηση του από τους Accept που είχαν κυκλοφορήσει το “Russian Roulette”, ο UDO χτυπά σαν solo πλέον καλλιτέχνης αν και έχει ενδιαφέρον το γεγονός πως ο δίσκος έχει γραφτεί από τους Accept, κάτι σαν δώρο αποχώρησης. Δύο χρόνια μετά επιστρέφει με το “Mean Machine” με διαφορετικό line up, εδώ θα βρούμε την πρώτη εμφάνιση του Stefan Schwarzmann στα τύμπανα, τον οποίο μετά θα τον δούμε και στους Accept. Το “Mean Machine” πρακτικά είναι ο πρώτος δίσκος γραμμένος από τον UDO αν και δύσκολα κάποιος θα καταλάβει την διαφορά. Βέβαια, την ίδια χρονιά οι Accept βγάζουν το τρισάθλιο “Eat The Heat” και ο UDO μάλλον γελά κάτω από τα μουστάκια που δεν έχει.

Με σταθερό line up πλέον κυκλοφορεί τα “Faceless World” και “Timebomb” το 1990 και 1991 αντίστοιχα. Το line up πλέον εκτός από τους Schwarzmann και Mathias Dieth στις κιθάρες (συνοδοιπόρος του UDO από την αρχή), περιλαμβάνει και τον Thomas Smusztnski (Running Wild) στο μπάσο. Δύο πολλοί καλοί δίσκοι, με το “Timebomb” να είναι και ο αγαπημένος δίσκος του γράφοντα από την solo καριέρα του UDO. Αξίζει να σημειωθεί ότι την παραγωγή του “Faceless World” είχε κάνει ο Stefan Kaufmann (Accept). Και οι δύο αυτοί δίσκοι έχουν τα υψηλά στάνταρ του καλλιτέχνη.

Το 1992 βρίσκει τον UDO να επιστρέφει στους Accept με αποτέλεσμα η solo καριέρα του να μπαίνει στον πάγο μέχρι και το 1996 όπου και το σχήμα διαλύεται. Το 1997 ο UDO επιστρέφει με το Solid και αμέσως μετά το 1998 κυκλοφορεί το “No Limits”. Σε αυτά τα άλμπουμ βλέπουμε την συνεργασία του Udo με τον κιθαρίστα των Accept, Stefan Kaufmann, τον Jurgen Graf στην κιθάρα, τον Fitty Wienhold στο μπάσο και τον Stefan Schwarzmann πάλι πίσω από τα τύμπανα. Οι Accept είναι σαν να μην διαλύθηκαν μιας και οι εν λόγο δίσκοι περιλαμβάνουν όλα τα απαραίτητα υλικά για ένα συμπαγές “τεκτονικό” αποτέλεσμα!

Το 1999 κυκλοφορεί το “Holy”, το οποίο για πολλούς είναι και ο καλύτερος του δίσκος. Υπάρχουν πάλι αλλαγές στο line up. Με τον Igor Gianola να έχει πάρει την θέση του Jurgen Graf και τον Lorenzo Milani να παίζει πλέον τα drums. Το “Holy” για πολλούς είναι ότι είναι το “Balls To The Wall” για τους Accept. Κιθαριστικό, ακάθεκτο και μοναδικό! Τρία χρόνια μετά θα κυκλοφορήσει το “Man And Machine”, το οποίο μάλλον και ήταν κατώτερο του προκατόχου του ενώ το 2004 θα κυκλοφορήσει μάλλον το τυπικό “Thunderball”.

UDO 2004 (L to R): Igor Gianola, Stefan Kaufmann, Udo Dirkscheinder, Lorenzo Milani, Fitty Wienhold

Το 2005 και 2007 κυκλοφορεί τα “Mission No. X” και “Mastercutor” (σ.σ.: το δεύτερο με το απαράδεκτο εξώφυλλο ακόμα και για τα στάνταρ του UDO) αντίστοιχα. Χρυσή μετριότητα μπορεί κάποιος να θεωρήσει και τα δύο άλμπουμ, ενώ στα τύμπανα πλέον κάποιος μπορεί να ακούσει τον Francesco Jovino (Primal Fear, Hardline). 2009 και 2011 ο Udo μας προσφέρει τα “Dominator” και Rev-Raptor, τα οποία ακούγονται πιο φρέσκα σε σχέση με τις περασμένες κυκλοφορίες.

Steelhammer και Decadent κυκλοφορούν το 2013 και 2015 αντίστοιχα. Και πάλι υπάρχουν αρκετές αλλαγές στο line up. Ο Andrey Smirnov πλέον έχει αναλάβει τις κιθάρες στο πρώτο και να έχει την βοήθεια του Kasperi Heikkinen στον δεύτερο. Το Steelhammer είναι ότι καλύτερο έχει προσφέρει ο Γερμανός εδώ και αρκετά χρόνια και αυτό αντανακλάται και στα Γερμανικά chart.

Το καλοκαίρι του 2018 ο UDO θα μας δώσει το “Steel Factory”, εν αναμονή λοιπόν.

UDO 2018 (L to R): Sven Dirkschneider, Udo Dirkschneider, Andrey Smirnov, Fitty Wienhold

Φυσικά σε μια τέτοια καριέρα δεν μπορούν να λυπούν πάρα πολλά live με το “Live From Russia” του 2001 να είναι τούμπανο.

Από το 2015 ο Udo έχει βάλει σαν πρώτο όνομα το επίθετο του, μιας και οι περιοδείες τους είναι φόρος τιμής για το παλιό του σχήμα τους Accept. Κατά τα λεγόμενα του σύντομα επικεντρωθεί σε υλικό από την δικιά του καριέρα, έχω τις αμφιβολίες μου αλλά ο χρόνος θα δείξει.

Σαν καλλιτέχνης έχεις βρεθεί αρκετές φορές στα chart της χώρας του, πιο ψιλή συμμετοχή με το Rev-Vaptor στην θέση 20 και το Steelhammer στην θέση 21.

Κείμενο: Μιχάλης Νταλάκος

Greekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X