Parkway Drive, Fall Of Man, The Voldera Cult, Revenge Of The Giant Face
Τρίτη 11 Ιουνίου 2013, Gagarin 205, Aθήνα
ΧΑΟΣ. ΠΑΝΙΚΟΣ. MOSH PITS. STAGEDIVING. TATTOOS. PIERCING. ΙΔΡΩΤΑΣ. Αυτές οι λέξεις μπορούν να περιγράψουν την βραδιά της Τρίτης στο Gagarin. Τρίτη φορά για τους Αυστραλούς στην Ελλάδα και κάθε φορά γίνεται και πιο τρελή όπως δήλωσε ο τραγουδιστής. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καταφέρει να τους δω καμία φορά, είχα ακούσει όμως πολλά και θετικά σχόλια, οπότε να η ευκαιρία. Η επιλογή τριών support ξένισε πολλούς και είναι κάτι που στην Ελλάδα δεν γίνεται, η στήριξη και της ελληνικής σκηνής στα μεγάλα ονόματα. Θες να το πεις φθόνο, ζήλεια, απάθεια, γκρίνια; Πες το όπως θες. Από την άλλη όμως, υπήρχαν και πολλοί που κοπανήθηκαν, γούσταραν και υποστήριξαν τα τρία ελληνικά συγκροτήματα.
Λόγω δουλειάς κατάφερα να φτάσω στον χώρο κατά τις 10 παρά, γεγονός που με έκανε να χάσω τους Revenge Of The Giant Face και σχεδόν ολόκληρους τους The Voldera Cult. Αυτό με τα live να ξεκινάνε στην ώρα τους πρέπει να σταματήσει. Αστειεύομαι, τέτοιες διοργανώσεις δείχνουν ότι σέβονται το κοινό που έρχεται να τις στηρίξει γιατί πλέον είναι πολλοί αυτοί που χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ.
Τους αγαπητούς The Voldera Cult τους πέτυχα στα 2 τελευταία κομμάτια και μπόρεσα και είδα κάποια κίνηση στην σκηνή, με τον ήχο να είναι μέτριος, αλλά ο κόσμος να γουστάρει. Επόμενοι οι Fall Of Man, οι οποίοι είχαν ανοίξει τους Αυστραλούς πάλι στο Κύτταρο. Φαίνεται ότι είχαν κάποιο κοινό από κάτω το οποίο τραγουδούσε, χτύπαγε παλαμάκια, κοπανιόταν. Η μπάντα από την άλλη έδωσε μια πολύ αξιόλογη εμφάνιση, αν και εμένα προσωπικά οι συνθέσεις της δεν μου άρεσαν. Ο ήχος στην αρχή ήταν τραγικός, αλλά ευτυχώς έφτιαξε προς την μέση. Και ενώ η θερμοκρασία είχε αρχίσει να ανεβαίνει επικίνδυνα ο κόσμος δεν σταμάτησε να φωνάζει “PARKWAY DRIVE, PARKWAY DRIVE!”. Λίγο πριν τις 11 και οι 4 Αυστραλοί κάνουν την εμφάνιση τους στην σκηνή. Οι ακουστικές του “Sparks” δίνουν τη θέση τους στο γρήγορο riff του “Old Ghost/New Regrets”. Μόνο χάος. Ο σωστός ο χαμός. Επί 1 ώρα και κάτι λεπτά, η ενέργεια από το κοινό αλλά και από την μπάντα ήταν ασταμάτητη. Ακούστηκαν κομμάτια όπως τα “Sleepwalker”, “Karma”, “Wild Eyes”, “Romance Is Dead”. Φυσικά για encore διάλεξαν το “Carrion”, όπου γκρεμίστηκε το Gagarin. Η θερμοκρασία ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα και τα ποτηράκια παγωμένου νερού πήγαιναν και ερχόντουσαν και αυτό μάλλον ήταν κάτι που θα έπρεπε ο χώρος να προνοήσει με καλύτερο εξαερισμό. Ο κόσμος ήταν πάρα πολύς γεμίζοντας το Gagarin και όλοι κοπανιόντουσαν, Ιούνιος μήνας κιόλας δεν θες και πολλά. Ο τραγουδιστής Winston σταμάτησε και έκανε ένα μικρό διάλειμμα μοιράζοντας μπουκαλάκια με νερό και για να ηρεμήσουν λίγο τα πνεύματα. Τότε ήταν που όλο το Gagarin βροντοφώναζε: «ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΣ Ο ΑΥΣΤΡΑΛΟΣ!» με την ρυθμική συνοδεία του drummer. Ο κόσμος ήταν εκπληκτικός και αυτός ήταν ένας λόγος που πολλά συγκροτήματα αγαπάνε το ελληνικό κοινό. Δεν σταμάτησε στιγμή να κουνιέται, να δημιουργεί mosh pits, να κάνει sing-alongs, να τραγουδάει, να χειροκροτάει. Είχα μείνει άφωνη με την τρελή ανταπόκριση του κοινού και όταν ο τραγουδιστής είπε πως κάναμε από τα πιο δυνατά sing-alongs, το κοινό από κάτω επανέλαβε το γνωστό σύνθημα: «Είναι τρελός ο Αυστραλός». Τα stagediving έδιναν και έπαιρναν με 2 φουσκωτά ζωάκια να κάνουν την εμφάνιση τους για να βοηθήσουν τους «δύτες». Πολλή ζέστη, πολλή ενέργεια, υπέροχες ερμηνείες, ένα live που κάθε οπαδός πρέπει να κατευχαριστήθηκε. Εις το επανιδείν.
Τένια Λάρδα
