Είμαι από τους τύπους που το πολύ το AOR/Ultra Melodic Hard Rock ποτέ δεν το αγάπησαν, αλλά την ίδια στιγμή, προσκυνάν τους δεινόσαυρους του χώρου, όπως Journey, Foreigner, Survivor, FM και άλλοι. Ο λόγος είναι, ότι πολλές μπάντες της δεκαετίας του ‘80 και μετά, στην προσπάθειά τους να διαχωριστούν από τις υπόλοιπες μπάντες του τότε λεγόμενου Hair Metal (ή και sleaze), ακολουθούσαν ένα δρόμο ΤΟΣΟ μελωδικό και πήχτρα στα πλήκτρα, που το αποτέλεσμα καταντούσε τέτοιο που οι Roxxete να θεωρούταν πρώιμο Heavy και οι Belinda Carlisle – Doro! Όπως προανέφερα όμως, υπάρχουν και εξαιρέσεις και μπάντες που έχουν ακόμα να δώσουν και να πουν. Οι Love Under Cover έχουν στις τάξεις τους μέλη με κάποιο όνομα στις έστω και πιο undergound τάξεις του ύφους, έρχονται από την Σουηδία και επιστρέφουν με τον δεύτερο δίσκο μετά το 2012. Ο δίσκος ξεκινά εντυπωσιακά και φουλ μελωδικά (με τον καλύτερο τρόπο). Το εναρκτήριο κομμάτι θυμίζει πάρα πολύ τους συμπατριώτες τους, τους TREAT (από τις καλές μπάντες του είδους) και σε προϊδεάζει για κάτι καλό. Πρέπει να παραδεχτώ πως έχουν πολύ καλές ιδέες και κάποια κομμάτια τα οποία είναι διαμαντάκια! Το κακό είναι πως (αντίθετα με τα όσα λέει το συνοδευτικό δελτίο τύπου) το επίπεδο του δίσκου πέφτει από κάποια fillers που υπάρχουν μέσα. Και μαντέψτε ποιά είναι αυτά: Τα υπερβολικά φορτωμένα με πλήκτρα, μπαλαντοειδή κομμάτια που πλησιάζουν την περιγραφή που ανέφερα στην εισαγωγή της κριτικής μου. Τελικά όμως 3-4 κομματάκια τους κόλλησαν στο νου μου και βρήκαν το δρόμο τους στην playlist μου, κυρίως τα δυναμικά τους, κιθαριστικά κομμάτια. Με όπλα την δυνατή τους παραγωγή, την παικτική τους αρτιότητα και την υπέροχη φωνή του τραγουδιστή τους (σε σημεία θύμισε των αδικοχαμένο Steve Lee των Gotthard), έχουν τα φόντα για να κάνουν πράμματα. Εάν βαθμολογούσε κάποιος βαμμένος οπαδός του είδους, ίσως η βαθμολογία να ήταν μισό με ένα βαθμό πάνω. Αλλά λόγω των fillers και μόνο…
7.5/10
Γιώργος Γιουρούσης
