Με τους Nergard είχαν την τύχη να έρθω σε επαφή όταν προ οκταετίας κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “Memorial For A Wish”, με το οποίο είχα πάθει πλάκα. Το εν λόγω άλμπουμ κυκλοφόρησε και προ τριετίας σε μια επανηχογραφημένη έκδοση, ενώ στο ενδιάμεσο είχε κυκλοφορήσει και το εξίσου πολύ καλό “A Bit Closer To Heaven” (2015). Πλέον, έχοντας αφήσει πίσω την Battlegod Productions από την Αυστραλία, ανήκουν στο δυναμικό της Pride & Joy Music από την Γερμανία, από την οποία κυκλοφορούν την νέα τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Eternal White”, μια φανταστική πρόταση από τον χώρο του συμφωνικού power metal.
Τo “Eternal White” αποτελεί έναν ακόμα concept δίσκο, ο οποίος είναι βασισμένος στον τραγικό χαμό τριών χιλιάδων Σουηδών Καρολάνων (σώμα στρατού) και Φιλανδών, οι οποίοι πάγωσαν από το κρύο και εν τέλει πέθαναν, έπειτα από την οπισθοχώρηση τους ύστερα από μια ανεπιτυχή απόβαση κατάκτησης της Νορβηγίας τον Μάρτιο του 1719. Είναι εξίσου γνωστή από πολλούς και ως η Καταστροφή του Øyfjellet που πραγματοποιήθηκε υπό τη διοίκηση του Carl Gustaf Armfeldt στην οροσειρά Tydal στο Trøndelag.
Ο Νορβηγός μουσικός Andreas Nergård αυτή την φορά έχει αφήσει στην άκρη μπάσο και κιθάρες και καταπιάνεται με τύμπανα, πλήκτρα και ενορχηστρώσεις. Οι πολλοί και διαφορετικοί guests έχουν εξαλειφτεί, ειδικά στον τομέα των φωνητικών. Ο Andi Kravljača των Βρετανών progsters Aeon Zen έχει αναλάβει lead φωνητικά, lead κιθάρες και κάποια επιπλέον πλήκτρα (αξίζει να σημειωθεί ότι έχει συμμετάσχει σε όλες τις κυκλοφορίες του σχήματος), ο Mathias Molund Indergård των Νορβηγών progsters Mindtech έχει και αυτός κάποια lead φωνητικά και η φανταστική Βρεττανή τραγουδίστρια Stefani Keogh συμμετέχει και αυτή με την εξαιρετική της ερμηνεία.
Τέλος, το μπάσο ανέλαβε T-Bag Joe ή κατά κόσμο Jon-Tore Dombu, κιθαρίστας των Νορβηγών groove metallers The Hate Colony (εξαιρετικό το “Navigate”) και υπεύθυνος για την παραγωγή, την μίξη και το mastering του παρόντος δίσκου. Για πρώτη φορά ως guest εμφανίζεται ο Tim “Ripper” Owens (The Three Tremors, ex-Judas Priest), όπου σε σχέση με όλους αυτούς που έχουν περάσει στο παρελθόν, είναι ο μοναδικός επώνυμος guest σε αυτή την κυκλοφορία (στο παρελθόν έχουν παρελάσει ονόματα όπως Elize Ryd, Ralf Scheepers, Göran Edman, Mike Vescera, Michelle Luppi, Tony Mills (R.I.P.), David Reece, Michael Eriksen, Nils K. Rue και πολλοί άλλοι).
Ο δίσκος ξεκινά με το “God Forgive My Haunted Mind”, μια ωραία επτάλεπτη σύνθεση, με αρκετά σκοτεινό vibe και φέρνει στο μυαλό Kamelot της “The Black Halo” (2005) και “Poetry For The Poisoned” (2010) περιόδου. Προχωράμε στο “Pride Of The North”, όπου εδώ συναντούμε τις Sonata Arctica καταβολές τους, μιας και εύκολα θα μπορούσε να το ερμηνεύσει ο Tony Kakko. Το “From The Cradle To The Grave” (όχι, δεν πρόκειται για το κομμάτι των Rage μέσα από το “XIII” του 1998) αποτελεί ένα εξαιρετικό συμφωνικό power metal κομμάτι στις νόρμες των Nightwish της εποχής “Once”. Λογικό από μια μεριά είναι και το ντουέτο των τραγουδιστών. Στο “Carry Me”, η Stefani Keogh κλείνει στόματα. Εδώ πάλι η σύνθεση αυτή φέρνει στο μυαλό Within Temptation και Epica. Οι φωνητικές γραμμές παραπέμπουν σε αυτές που έχουν συνηθίσει από την Sharon Del Adel και την Simone Simmons. Βέβαια, η Stefani έχει δώσει ψυχή και σε κερδίζει στο έπακρο.
Το “Beneath Northern Skies” φέρνει και πάλι στο μυαλό τους Sonata Arctica, ενώ υπάρχουν και αρκετά στοιχεία Nightwish. Ακολουθεί το “Where No One Would Shed A Tear”, όπου από τις πρώτες νότες είναι ξεκάθαρο ο αέρας των Avantasia, ενώ υπάρχει ένα φανταστικό riff για headbanging στο κλείσιμο του κομματιού. Το “Downfall” τείνει στους Kamelot της Karevik εποχής, οι οποίοι μπορεί να ήθελαν να εντάξουν το κομμάτι αυτό πιθανώς στο νέο τους άλμπουμ, όπως κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το “Now Barely Three”. Τo “Eternal White” είναι μια μελωδική power μπαλάντα, η οποία εμένα προσωπικά μου έφερε στο μυαλό το στυλ των Primal Fear όσον αφορά τέτοιους είδους συνθέσεις.
Ο δίσκος κλείνει κάπως «άτσαλα» με το “Erasing The Memories”, το οποίο θεωρώ ότι και να έλειπε, εμένα προσωπικά δεν θα με πείραζε. Το σημαντικότερο λοιπόν για τους Nergard είναι πως υπάρχουν επιρροές από τα παραπάνω συγκροτήματα, έχουν φιλτραριστεί τόσο καλά και χαρίζουν στον ακροατή έναν φανταστικό δίσκο στον χώρο του συμφωνικού power metal. Εγώ τον συστήνω ανεπιφύλακτα
8,5/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com
