Διπλό χτύπημα αυτό τον μήνα για τον Esa Holopainen. Μαζί με την κυκλοφορία της ζωντανής εμφάνισης των Amorphis, “Live At Helsinki Ice Hall”, μας συστήνει εδώ το προσωπικό του project Silver Lake By Esa Holopainen με την ομώνυμη κυκλοφορία. Στη μακρά πορεία του στο χώρο του σκληρού ήχου, ο σαρανταοκτάχρονος Φινλανδός κιθαρίστας κι ιδρυτικό μέλος των Amorphis φαίνεται να έχει αποκτήσει εκτός από την εκτίμηση των οπαδών, κι εκείνη πολλών συναδέλφων του και όχι μόνο.
Το μαρτυρά το πλήθος των αξιόλογων συμμετοχών που συναντάμε στον δίσκο. Στα φωνητικά των εννέα κομματιών θα ακούσουμε – αναμενόμενα – τη φωνή των Amorphis Tomi Joutsen, αλλά και τους Jonas Renkse (Katatonia, Ayreon, Bloodbath), Håkan Hemlin (Nordman), Einar Solberg (Leprous) και Björn Strid (Soilwork, Τhe Night Flight Orchestra). Κερασάκι στην τούρτα η αιώνια φωνή των The Gathering, Anneke Van Giersbergen καθώς και η απαγγελία του τοπικού star της υποκριτικής Vesa–Matti Loiri.
Κατά την προσωπική μου γνώμη, αν και κάτι μου λέει ότι αρκετοί συμμερίζονται την άποψη αυτή, ο προσωπικός δίσκος ενός ήδη καταξιωμένου μουσικού σε μια συγκεκριμένη μπάντα οφείλει πρώτα από όλα να μας αναδείξει διαφορετικές πλευρές της μουσικής προσωπικότητας του τελευταίου. Τις οποίες για κάποιο λόγο, με πιο συνήθη τη συμβατότητα του υλικού, δεν έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε μέσα από τις υπόλοιπες του δραστηριότητες. Με λίγα λόγια, κανείς δε θα είχε ανάγκη από έναν προσωπικό δίσκο του Esa Holopainen που να θυμίζει την μπάντα που τον έκανε ευρέως γνωστό. Αν ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο θα μπορούσε να το κάνει στους Amorphis ούτως ή άλλως και μάλιστα με τον επιθυμητό βαθμό δημιουργικής ελευθερίας, όντας ένας από τους βασικούς συνθέτες.
Με αυτή την ιδέα κατά νου, ο δίσκος πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό τον στόχο του. Σίγουρα οι φανατικοί της μπάντας θα αναγνωρίσουν κάποια στοιχεία σήμα κατατεθέν του αλλά εκτός των “In Her Soltitude” (που όπως ίσως μαντέψατε είναι το κομμάτι που συμμετέχει ο Joutsen) και “Promising Sun” με τον Björn Strid στα φωνητικά, ο Φινλανδός επιλέγει έξυπνα να περιπλανηθεί σε πιο εναλλακτικά μονοπάτια, φλερτάροντας ανοικτά και με ακούσματα εκτός του σκληρού ήχου. Η συνθετική του δεινότητα τον βγάζει κι εκεί ασπροπρόσωπο, με δύο στιγμές να κρίνονται οι πιο αξιοσημείωτες.
Η πρώτη είναι το “Alkusointu”, ένα κομμάτι εμπνευσμένο από το ομότιτλο ποίημα του Eino Leno στο οποίο απαγγείλει ο Vesa–Matti Loiri, ο οποίος κλέβει την παράσταση δικαιώνοντας την άγνωστη ως τώρα σε εμάς φήμη του εντός φινλανδικών συνόρων. Η δεύτερη, που είναι αδιαμφισβήτητα η καλύτερη στιγμή του δίσκου είναι το εμπνευσμένο από τους Dire Straits εκπληκτικό refrain του “Ray Of Light”. Η εκπληκτική δουλειά του Einar Solberg στα φωνητικά είναι από μόνη της ένας λόγος που αξίζει να ακούσετε τον δίσκο, ακόμα κι αν οι Amorphis δεν ήταν ποτέ του γούστου σας.
8,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
