AlbumsΚριτικές

Vypera – Eat Your Heart Out (Frontiers Music)

Μεγάλη κουβέντα μην λες, λέει μια παροιμία και κοίτα να δεις που τελικά ήρθε και «κούμπωσε»  η συγκεκριμένη τέλεια στην περίπτωση αυτή. Δεν κρύβομαι, το έχω εκφράσει άλλωστε αρκετές φορές στο παρελθόν, ότι οι κυκλοφορίες της Frontiers Music δυστυχώς με αφήνουν σχεδόν παντελώς αδιάφορο. Και αυτό όχι γιατί δεν έχει δουλειές με καλούς μουσικούς ή πολύ καλούς τραγουδιστές, αλλά επειδή από τις Χ κυκλοφορίες που έπεσαν στα χέρια μου η συντριπτική πλειοψηφία ηχεί τραγικά ίδια με την προηγούμενη, χωρίς καμιά ιδιαίτερη ταυτότητα και όλες μαζί ένα τεράστιο ναι μεν αλλά.

Και να που πάντα υπάρχει κάτι να σε εκπλήξει σε όλους τους τομείς. Γιατί το ντεμπούτο των Vypera είναι ακριβώς αυτό που έλειπε τόσο καιρό από την «εξίσωση». Ενέργεια από παντού, από κάθε κατεύθυνση, ρέει άφθονη με τρομακτική φυσικότητα, με πηγαία όρεξη. Δεν ήμουν ποτέ μεγάλος φίλος του AOR και του melodic rock/glam αλλά τούτοι εδώ είναι απλά απολαυστικότατοι. Τίποτα μα τίποτα δεν προδίδει ότι μιλάμε για ένα ντεμπούτο album μπάντας του 2022. Ανετότατα θα μπορούσε να μπερδευτεί ο καθένας και να πιστέψει ότι πρόκειται για κάποιο χαμένο «διαμαντάκι» των μέσων της δεκαετίας του ‘80.

Ατόφια riffs, πωρωτικά, αλήτικα πλαισιωμένα με πανέξυπνες κιθαριστικές αρμονίες, ξεσηκωτικά και στεγνά «βιρτουόζικα» solo. Φοβερή όλη η κιθαριστική δουλειά από όπου και να το πιάσεις, φρασεολογία αβίαστη, που σου φέρνει στο μυαλό θηρία του παρελθόντος, κρατώντας όμως χαρακτήρα. Εκεί είναι όλο το μυστικό. Μπάσο/τύμπανα σε σούπερ όρεξη, «κλωτσοπατινάδες» τόσο όσο, ίσα για να κρατάει τα όρια ανάμεσα σε hard rock και metal της εποχής. Έντονα τα κάποια disco χρώματα που κακά τα ψέματα, ήταν διάχυτα παντού τότε, από τους Judas Priest μέχρι τους Saxon.

Εξαιρετικός τραγουδιστής. Εξαίρεση, μία στο τόσο περίπτωση. Έχει αυτό το κάτι, αυτό το χρώμα στην φωνή του, που ήταν χαρακτηριστικό ανθρώπων άλλης γενιάς, που δεν το βρίσκεις πλέον στις σημερινές φωνές, όσο καλομελετημένες ή τεχνικά καταρτισμένες και αν είναι. Τρομακτικός αέρας, μπρίο. Βιμπράτα και γρέζι, νεύρο και μαγκιά, απλά εκρηκτικός. Οι δε φωνητικές γραμμές, όλες μία και μία. Τεράστια refrain, φτιαγμένα όπως τότε, για αρένες. Σε αναγκάζουν να ανεβάσεις την ένταση με σχεδόν μαγικό τρόπο. Πραγματικά δηλώνω ενθουσιασμένος, κάτι που ανάθεμα και αν το είπα ποτέ για πάνω από 5 συγκροτήματα αυτής της σκηνής στην ζωή μου.

Συνθετικά ο δίσκος είναι άψογος. Ούτε ένα κακό κομμάτι, πραγματικά. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που ξεχωρίζουν, όπως τα Slow Me Down”, “Standing On The Edge”, “Straight For The Kill” , “Cold As Ice”, αλλά κακό κομμάτι δεν θα βρεις. Και έχει έντεκα στο σύνολο και είναι και ντεμπούτο. Σε πολλά σημεία μου έφεραν στο μυαλό τις χρυσές εποχές των Dokken, ίσως και των King Kobra χωρίς όμως να μπορώ να πω ότι κοπιάρουν ή αντιγράφουν. Η γενική αισθητική είχε αυτή την μυρωδιά. Ναι, τόσο καλοί είναι. Παραγωγή εντυπωσιακή. Όσο ’80s χρειάζεται χωρίς να ακούγεται «απολίθωμα», με άπλετη καθαρότητα και συνάμα ενέργεια και νευρικότητα.   

Από τα καλύτερα πράγματα που άκουσα φέτος γενικά, σε κάθε είδος. Δηλώνω ναι δαγκωτό και περιμένω με ανυπομονησία και περιέργεια την επόμενη δουλειά τους. Έχουν πολύ ψιλά στάνταρ να ξεπεράσουν. Εύγε, αλήθεια.

9/10
Κωνσταντίνος Μάρης
[email protected]   

whale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X