Κάποτε, περιμέναμε μπάντες από τη Σουηδία για να ακούσουμε καλό μελωδικό death metal. Αυτό δεν έχει αλλάξει, απλά πλέον όταν ακούω ότι μια μπάντα από την Σουηδία παίζει hard rock, πραγματικά περιμένω τα καλύτερα. Μετά τις καταπληκτικές τελευταίες κυκλοφορίες των H.E.A.T. “Tearing Down The Walls” και το πρόσφατο “Armaggedonize” των Eclipse (κριτική εδώ), έρχεται άλλη μια κυκλοφορία να με εντυπωσιάσει.
Καλωσορίστε τους The Poodles (με το, η αλήθεια είναι, άσχημο όνομα για μπάντα) και την καλύτερη δισκογραφική δουλειά τους μέχρι στιγμής, το “Devil in the Details”. Οι The Poodles έγιναν αρκετά γνωστοί το 2006 με το τραγούδι τους “Night Of Passion” και την συμμετοχή τους στον εμετικό διαγωνισμό της Eurovision, που και κατέλαβαν την 4η θέση, αν δεν απατώμαι. Από εκεί και πέρα κάθε δίσκος, είχε να δώσει όλο και κάτι παραπάνω, κάνοντας την μπάντα μια ανερχόμενη δύναμη στην Ευρωπαϊκή hard rock σκηνή. Το αποκορύφωμα, ήταν ο τελευταίος τους δίσκος “Tour De Force”, ο οποίος πλέον είχε εμφανή τα metal στοιχεία μέσα του.
Στο “Devil in the Details”, οι The Poodles έχουν δουλέψει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, κάνοντας το δίσκο πολύ ενδιαφέρον, αφού μπορούν με μεγάλη μαεστρία να μπλέξουν όλες τις εκφάνσεις του hard rock. Πες το AOR, πες το μελωδικό metal, πες το σκέτο rock, όλα υπάρχουν στο δίσκο. Μεγάλη έμπνευση από τους Σουηδούς όταν έγραφαν τον έκτο κατά σειρά δίσκο τους, με τις μελωδίες να ρέουν σε μεγάλο βαθμό από τα ηχεία. Η φωνή του Jakob Samuel, μελωδική αλλά και συνάμα με πολύ γρέζι, ερμηνεύει με πάθος κάθε μελωδική γραμμή και κάθε όμορφο ρεφρέν, με την υπόλοιπη μπάντα να τον συνοδεύει επάξια με μελωδικά και ευφάνταστα riff αλλά και ένα στιβαρό rhythm section, που όταν καλείται να παίξει πιο metal, τα καταφέρνει μια χαρά.
Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν στο δίσκο, είναι αυτά που έχουν μια πιο metal κατεύθυνση όπως το καταπληκτικό oriental-ίζον “Crack in the Wall”, το δυνατό και μελωδικότατο opener “Before I Die”, το πιο μινόρε “House of Cards” και το πιο ατμοσφαιρικό κλείσιμο του δίσκου “Borderline”. Αυτό δεν σημαίνει ότι όταν η μπάντα πάει σε πιο AOR και ‘φλωράδικους’ δρόμους αποτυγχάνει να βγάλει καλή μουσική. Το στακάτο “Stop” και το εντελώς αμερικάνικο AOR “(What the Hell) Baby”, με την χρήση αρκετών πνευστών και πλήκτρων, κρατάνε το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα. Υπάρχουν βέβαια και τα καθαρά hard rock κομμάτια, που θυμίζουν την Eurovision καταβολή της μπάντας, όπως το κεφάτο “Everything”, το ατμοσφαιρικό “Need To Believe” και το αρκετά παράξενο “Creator And Breaker”, το οποίο είναι μια άλλη ιστορία από μόνο του, με τον αρκετά παράξενο ρυθμό και το ευφάνταστο βασικό του riff.
Με λίγα λόγια, η αποστολή πέτυχε. Το “Devil in the Details” είναι απλά ένας δίσκος που ο μέσος hard rock, αλλά και metal οπαδός, πιστεύω ότι θα αγαπήσει, όπως άλλωστε έκανα και εγώ. Άλλες φορές metal, κάποιες άλλες hard rock και κάποιες άλλες AOR / rock, οι The Poodles καταφέρνουν να κάνουν τον πιο ενδιαφέρον δίσκο μέχρι στιγμής, με αρκετές διαφοροποιήσεις από τραγούδι σε τραγούδι, χωρίς αυτό να καταντάει κουραστικό. Η παραγωγή είναι καθαρή σαν κρύσταλλο, βγάζοντας προς τα έξω την καταπληκτική ερμηνευτική δεινότητα του Samuel, αλλά και όλα τα μελωδικά στοιχεία. Η κοινή συνισταμένη όλων των τραγουδιών των The Poodles, όσο διαφορετικά να είναι το ένα από το άλλο, είναι η μελωδία. Και αυτό είναι που κάνουν τόσο καλά οι Σουηδοί στο “Devil in the Details”. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
8,5 /10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
