Υπάρχουν συγκροτήματα που προσπαθούν να αφήσουν πίσω τους την underground σκηνή και να βγουν στο προσκήνιο, ώστε να γίνουν πιο γνωστά σε πιο ευρεία κλίμακα. Από την άλλη, υπάρχουν συγκροτήματα που εν γνώσει τους δεν θέλουν να γίνουν ευρέως γνωστά, καθώς προτιμούν να έχουν ένα πιο cult status, από το να είναι αναγνωρίσιμα σε mainstream βαθμό. Ένα από τα συγκροτήματα που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία είναι οι Αμερικανοί Withered, οι οποίοι σχηματίστηκαν στην Atlanta το 2003. Στα 18 χρόνια ύπαρξης οι Withered έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις ολοκληρωμένους δίσκους, με τον τελευταίο, το “Grief Relic” να έχει κυκλοφορήσει το 2016. Τώρα, οι Αμερικάνοι επιστρέφουν με τον πέμπτο δίσκο τους, ονόματι “Verloren”, που στα γερμανικά σημαίνει «χαμένος».
Ο λόγος για τον οποίο οι Withered προτιμάνε να πορεύονται με την ιδιότητα της cult μπάντας, είναι επειδή η μουσική τους δεν είναι για όλους και δεν έχουν σκοπό να την αλλάξουν, απλά για να αποκτήσουν περισσότερη δημοσιότητα ή περισσότερους οπαδούς. Η μουσική αλλά και ο ήχος τους γενικότερα, είναι αρκετά δυσκολοχώνευτα, ειδικά για εκείνους που το αυτί τους δεν έχει εκπαιδευτεί σε τέτοια ακούσματα.
Καταρχάς, η παραγωγή είναι αρκετά θολή και ο ήχος τους ακούγεται σε πολλά σημεία πολύ πνιχτός. Αυτό, σε συνδυασμό με τις φουλ παραμορφωμένες κιθάρες, τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και τα τσιριχτά, απεγνωσμένα φωνητικά δημιουργούν ένα ιδιαίτερο και ανά στιγμές χαοτικό αποτέλεσμα. Και σαν να μην έφταναν αυτά, σε ορισμένα σημεία ακούγεται στο πίσω μέρος έντονη παραμόρφωση αλλά και διάφορα εφέ, που όταν φτάσουν σε επίπεδα drone η κατάσταση γίνεται πολύ δύσκολη.
Τρανό παράδειγμα αυτού, είναι το «ορχηστρικό» (ορχηστρικό σε παρένθεση, καθώς ναι μεν δεν υπάρχει μουσική αλλά το αποτέλεσμα απέχει πολύ από την κλασική σημασία μιας ορχηστρικής σύνθεσης) “Passing Through…”, το οποίο είναι ένα συνονθύλευμα ενοχλητικών ήχων, παράσιτων και παραμορφώσεων που αν δεν είσαι μαθημένος στο noise και στο drone, έχεις απλά να κάνεις με κάτι που σου τρυπάει τα αυτιά χωρίς λόγο. Αν όμως μπορείς να το υποφέρεις, τότε μπορείς και να εκτιμήσεις τις δυστοπικές μελωδίες που αναδύονται.
Το drone, όμως, δεν είναι από τα κυρίαρχα είδη της μουσικής των Αμερικανών. Η μουσική τους βαδίζει σε black και sludge metal μουσικά μονοπάτια, με ολίγον από death. Και θα έλεγα ότι το black και το sludge είναι ό,τι πιο ταιριαστό σε αυτό το σκοτεινό και χαοτικό ήχο που οι Withered έχουν δημιουργήσει. Από τη μία έχουμε δυνατούς και γεμάτους ένταση mid-tempo ρυθμούς αλλά και γρήγορα ξεσπάσματα με βαριές κιθάρες, blast beats και καταιγιστική δίκαση και από την άλλη έχουμε αργά κοψίματα, με εξίσου βαριές και παραμορφωμένες κιθάρες και δυνατά τύμπανα. Και όλα αυτά υπό ένα ζοφερό και πνιγηρό πέπλο που καλύπτει τη μουσική καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου.
Ένα από τα ατού του άλμπουμ είναι οι συνεχείς αλλαγές τόσο στη μουσική όσο και στα φωνητικά, καθώς αλλάζει συνεχώς η ατμόσφαιρα και ο ήχος και διατηρείται έτσι αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή. Όσον αφορά τα φωνητικά, υπάρχουν δύο ειδών. Τα πιο βορβορώδη brutal death και τα πιο τσιριχτά αλλά και φωναχτά black. Συνήθως, στα πιο αργά σημεία του δίσκου ακούμε τα πρώτα, ενώ στα πιο γρήγορα ακούμε τα δεύτερα αλλά δεν είναι λίγες οι στιγμές τα δύο αυτά διαφορετικά φωνητικά ακούγονται μαζί. Ειδικά τα τσιριχτά black φωνητικά βγάζουν μια ωραία απόγνωση και μιζέρια, που έχει ως αποτέλεσμα να καθιστούν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο καταθλιπτική.
Όμως, μέσα σε όλο αυτό το χάος με τις παραμορφωμένες κιθάρες, τη θολή και ωμή παραγωγή, τα βορβορώδη και τσιριχτά φωνητικά και το ζόφος που αναδύεται, οι Αμερικάνοι βρίσκουν την ευκαιρία να εισάγουν και κάποια αργά και άκρως ατμοσφαιρικά περάσματα, με πολύ όμορφες μελωδίες που βγαίνουν από ακουστικές κιθάρες ή από κιθάρες που δεν είναι παραμορφωμένες. Δεν έχουν βέβαια όλα τα τραγούδια τέτοια μικρά μελωδικά περάσματα, όμως στο ομώνυμο κομμάτι έχουν την τιμητική τους. Το “Verloren” είναι μια εξαιρετικά όμορφη σύνθεση, με πολύ ωραίες μελωδίες κιθάρας αλλά και βιολιού, οι οποίες συνοδεύονται με φουλ παραμόρφωση στο πίσω μέρος, χωρίς όμως αυτό να καταστρέφει τις μελωδίες, αφού οι Withered έχουν καταφέρει να τα ενώσουν άψογα.
Μεγάλο το κείμενο, το ξέρω, αλλά ένας τέτοιος ιδιαίτερος δίσκος δεν μπορεί να αναλυθεί συνοπτικά. Ελπίζω να κατάφερα να σας εξηγήσω πως το “Verloren” δεν είναι ένας δίσκος που μπορεί να ακουστεί από όλους. Το πιθανότερο είναι πως οι περισσότεροι που θα το ακούσουν, θα μιλήσουν για βαβούρα και μουσική που δεν ακούγεται. Αυτοί οι λίγοι, όμως, που θα μπορέσουν να τον ακούσουν γι’ αυτό που πραγματικά είναι, θα τον απολαύσουν στο έπακρο, καθώς μιλάμε για έναν δυστοπικά όμορφο δίσκο. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και οι ίδιοι οι Withered θέλουν η μουσική τους να εκτιμηθεί από εκείνους που τους ιντριγκάρει η δύσκολη μουσική. Αν λοιπόν είστε από αυτούς που δεν τα θέλετε όλα στο πιάτο, τότε πρέπει να τσεκάρετε οπωσδήποτε το “Verloren”.
7,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
