Η χρονιά της πανδημίας μπορεί να μας έκλεισε στα σπίτια μας αλλά ήταν πολύ πλούσια τόσο σε κυκλοφορίες όσο και στην δημιουργία πολλών νέων συγκροτημάτων. Άνθισε ο ακραίος ήχος. Ένα από τα εκατοντάδες νέα ονόματα που ξεμύτισαν το 2020 ήταν και οι Cystectomy. Τα μέλη τους, Oscar Ortega (Strappado, Tortured), Randy Leung (Facelift Deformation) και Juan Pablo Flores (Reptilium) προέρχονται από διαφορετικά μέρη του πλανήτη, συγκεκριμένα Χονγκ Κονγκ, Ισπανία και Εκουαδόρ.
Τους ένωσε η δίψα για το brutal death metal και δημιούργησαν δέκα κομμάτια μολυσμένα από την εποχή που ζούμε συνδυάζοντας την αποπνικτική ατμόσφαιρα με την τρομακτική αγριότητα. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι “Incorporeal Ontologies” δείχνουν τις δυνατότητές τους. Ανατριχιαστική εκκίνηση, καταιγιστικά riffs που αλλάζουν συνεχώς κατεύθυνση με τρομερές εκρήξεις που τις νιώθεις σαν να σκάει ατομική βόμβα. Από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Ακολουθούν τα “Past Life Amnesia”, “Reincarnation” και “The Oath Of Falsifiers” με αυξομειώσεις στον ήχο, συνεχή ξεσπάσματα και ένα χειμαρρώδη ρυθμό.
Αυτό που με χαλάει αρκετά είναι τα φωνητικά γιατί μετά από κάποιο σημείο ακούγονται τελείως επίπεδα και μονότονα σε σημείο που γίνονται ενοχλητικά στα αυτιά μου. Θεωρώ ότι αν υπήρχε μια ποικιλία από κραυγές και ουρλιαχτά σε συνδυασμό με αυτό που κάνει θα ήταν τέλειο. Σε γενικές γραμμές, έτσι συνεχίζουν και στα υπόλοιπα τραγούδια, όταν ο ρυθμός βαλτώνει γίνεται μια έκρηξη και δίνει το έναυσμα για καταστροφή.
Από το ξεκίνημά του, το “Deprive To Hollowness” μέχρι το τελείωμα είναι πολύ δυνατό. Η τριάδα δίνει πόνο με την καφρίλα να είναι ασυγκράτητη. Σε όλα τα καλά όμως πάντα θα υπάρχει ένα αλλά. Οι συνθέσεις υστερούν στα φωνητικά και στο ότι δεν είναι κάτι το πρωτότυπο. Αυτό πόσες φορές ακόμη θα το γράψω, δυστυχώς είναι τόσα πολλά συγκροτήματα που αναλώνονται στο ίδιο παίξιμο. Το “Deprive To Hollowness” είναι ένας αξιοπρεπής δίσκος και ενδείκνυται για τους λάτρεις του brutal death metal.
5,5/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
