Μετά από τουλάχιστον εικοσιπέντε (25) χρόνια και δέκα (10) ολοκληρωμένες κυκλοφορίες και οι περισσότερες απ’ αυτές επιτυχημένες κιόλας, νομίζω πως στους Overkill αξίζει ένα μεγάλο respect. Ένα ακόμη μεγαλύτερο όμως τους αξίζει για τον thrash metal τυφώνα που ήρθε μαζί με το “Ironbound”, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ μας πήρε και μας σήκωσε!
Εγώ αυτό που χαίρομαι περισσότερο όμως είναι η αξιοπρέπεια που έχει αυτή η μπάντα ανά τα χρόνια, πράγμα που σπανίζει τόσο όσο να δεις πολική αρκούδα να περπατάει αμέριμνη στην Εθνική Οδό. Και επειδή ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, εμπρός στο ζουμί.
Το ψαρωτικο intro του “The Green And Black” δεν σε κάνει να υποψιάζεσαι τι θα επακολουθήσει και αυτό που έρχεται είναι πραγματική σφαγή! Όσοι από τους λάτρεις του ’80s thrash είχαν χάσει τις ελπίδες τους και γκρίνιαζαν ότι οι χρυσές μέρες τις μπάντας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, το “Ironbound” θα τους προκαλέσει μικρά εγκεφαλικά επεισόδια, διαπιστώνοντας πόσο ξεπέρασαν οι Overkill τον εαυτό τους.
Η κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει είναι άψογη, άλλωστε μπορεί να παρατηρήσει κανείς χωρίς μεγάλη δυσκολία το τέλειο δέσιμο καθώς Dave Linsk και Derek Tailer αμφότεροι επιδίδονται σε αμέτρητες δισολίες που έχουν μοναδικό σκοπό να μην αφήσουν το κεφάλι σου στη θέση του. “Endless War” είναι ο τίτλος ενός από τα κομμάτια του δίσκου και θα συμφωνήσω απόλυτα, επιπλέον κατά την ταπεινή μου άποψη τις τιμημένες πρωτιές στον δίσκο παίρνουν το λυσσασμένο λόγω φωνητικών “Killing For A Living” και το “The Head And Heart”.
Thrash όχι μόνο ‘till death αλλά ψυχή και σώματι… Όλα τα άλλα είναι περιττά…
9/10
Αγγελική Καπίρη
[email protected]
