AlbumsΚριτικές

Bloodred – The Raven’s Shadow (Massacre)

Τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει μια άποψη για τους μουσικούς, που υποδεικνύει ότι η εργατικότητα, η τεχνογνωσία και η αφοσίωση μπορεί να υπερσκελίσει την ύπαρξη ή την έλλειψη χαρισματικής προσωπικότητας. Λέει επίσης ότι το ταλέντο δεν είναι τίποτα αν δεν συνοδεύεται από σκληρή δουλειά.

Αυτό που η συγκεκριμένη, λουθηρανικής κοπής κουλτούρα δεν λέει όμως, είναι ότι ισχύει εξίσου και το αντίστροφο. Όση  εργατικότητα, τεχνογνωσία κι αφοσίωση να έχεις και όση σκληρή δουλειά κι αν ρίχνεις, αν δεν έχεις άστρο, δεν κάνεις πρωταθλητισμό σε κανέναν τομέα. Νέτα σκέτα.

Οι Bloodred του Ron Merz αποτελούν ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού. Ο πολυοργανίστας Γερμανός μουσικός επιστρατεύει τον Joris Nijenhuis (Atrocity, LeavesEyes) στα τύμπανα και στη θέση του παραγωγού τον πολυπράγμων συμπατριώτη του Alexander Krull (επίσης τραγουδιστή των Atrocity και LeavesEyes, παραγωγό των τελευταίων καθώς και των Elis, Sinister, Battlelore κ.α., πρώην σύζυγο της Liv Kristine Espanæs, αλλά  παρ’ όλα αυτά περισσότερο γνωστό ως τον μόνο άνθρωπο στην ιστορία για τον οποίο μπορεί να ειπωθεί η φράση «έχει υπερβολικά μακρύ μαλλί» και ταυτόχρονα να είναι μέλος metal μπάντας).

Το The Ravens Shadowείναι η δεύτερη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους μετά το “Nemesis” του 2016, τρίτη αν υπολογίσουμε το ντεμπούτο ΕΡ τους The Lost Ones. Με την ανάμιξη του Krull και στις τρεις κυκλοφορίες να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, το όλο ύφος μυρίζει Atrocity από χιλιόμετρα μακριά. Όπως επίσης μυρίζει Amon Amarth, Amorphis και γενικά όλους τους μουσικούς συγγενείς τους, πρώτου και δεύτερου βαθμού. Μεσαίες ταχύτητες, ατμόσφαιρα και φωνητικά ευρωπαϊκής σχολής και ένα πολύ ατυχές άνοιγμα του δίσκου με το ομώνυμο κομμάτι, είναι τα πρώτα στοιχεία που παρατηρεί κανείς.

Πιο συγκεκριμένα, θεωρώ ότι για εναρκτήριο και τελευταίο κομμάτι πρέπει να επιλέγονται δύο από τις δυνατότερες συνθέσεις ενός δίσκου. Το μεν πρώτο σε προδιαθέτει για όλο τον δίσκο, είτε θετικά είτε αρνητικά και το δε δεύτερο επισφραγίζει τη γεύση που εκείνος θα σου αφήσει εντέλει. Ακόμα και στην εποχή του YouTube και του Spotify, μία σωστή σειρά έχει νόημα. Εδώ επιλέχθηκε να είναι πρώτο το πιο αδιάφορο κομμάτι και μάλιστα το μοναδικό με αχρείαστα μεγαλύτερη διάρκεια σε σχέση με τα υπόλοιπα. Το Immense Hall Of Agony ή το Hör Den Tod που ακολουθούν, θα μπορούσαν να ανοίγουν πολύ καλύτερα τον δίσκο και να κερδίζουν περισσότερο τις εντυπώσεις.

Σε γενικές γραμμές, το ντουέτο εντυπωσιάζει πιο πολύ με τις εκτελεστικές ικανότητες των μελών του, παρά με τις συνθετικές. Όλα είναι καλοπαιγμένα, αλλά όλα τα έχουμε ξανακούσει κάπου αλλού. Πολλές, μα πάρα πολλές φορές. Αλλά αυτό δεν είναι αναγκαστικά πρόβλημα. Πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κάτι από άποψη concept, μουσικής προσθήκης ή οποιοδήποτε άλλο στοιχείο που να τους διαφοροποιεί. Δηλαδή, οι εννέα συνθέσεις δεν έχουν να προσφέρουν κάτι που δεν έχουν προσφέρει στο είδος οποιοιδήποτε άλλοι έχουν καταπιαστεί ποτέ με αυτό.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που θα ακούσει το The Ravens Shadow και θα πει ότι είναι κακός δίσκος. Από άποψη παραγωγής και ικανότητας των μουσικών, τοποθετείται στην κατηγορία άνω του μετρίου. Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει κι άνθρωπος που θα το ακούσει και θα πει ότι είναι καλός. Από άποψη έμπνευσης, πρωτοτυπίας, μοναδικότητας και ύφους, τοποθετείται στην κατηγορία κάτω του μετρίου. Αδιαμφισβήτητα ταλαντούχοι και εργατικοί μουσικοί αλλά αντιλαμβάνεται κανείς αμέσως ότι δεν έχουν την στόφα του συγκροτήματος που θα μπορέσει ποτέ να γίνει επιδραστικό, μεγάλο ή έστω αξιομνημόνευτο.

Επίσης, γνωρίζεις εκ των προτέρων πως ότι βγει με την υπογραφή τους θα είναι ποιοτικό και ότι δεν πρόκειται να κάνουν κάποιο στραβοπάτημα. Αλλά μπορούν να φτάσουν μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Είναι κάποιες μπάντες που έχουν ταβάνι. Αυτό μπορεί να τις προστατεύει από το να βγάλουν για παράδειγμα ένα St. Anger, αλλά ταυτόχρονα είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο δεν θα μπορούσαν να βγάλουν ποτέ έναMaster Of Puppets ή ένα Black Album. Άλλο ύφος κι άλλα μεγέθη, αλλά τηρουμένων των αναλογιών πιστεύω να καταλαβαίνουμε όλοι τι εννοώ.

5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmai.com

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X