“Why should I wait, what is left there for me?/I come to claim/To win the game”. Με τέτοιες διαθέσεις έρχονται οι Γερμανοί θρύλοι του power/speed metal, Helloween. Μία ακόμη κυκλοφορία στη μακρόχρονη πορεία τους ήρθε να προστεθεί αυτόν τον χρόνο. Το “My God-Given Right”, το οποίο περιέχει 13 τραγούδια, μετράει ήδη δύο μήνες κυκλοφορίας. Ένα ερώτημα που έρχεται στο μυαλό αμέσως είναι το εξής: πόσο ‘god-given’ δικαίωμα έχουν οι Helloween, που έχουν κυκλοφορήσει δίσκους-αριστουργήματα κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, να βγάζουν πλέον τέτοιες δουλειές; Το “My God-Given Right” ίσως να μην ήταν τόσο άσχημο για μία μπάντα που θα ήθελε να μείνει στο ύφος του γερμανικού power της δεκαετίας του ’90, αλλά ενσωματώνοντας παράλληλα στοιχεία της δεκαετίας του ’10. Είναι, όμως, άσχημο, για μία μπάντα που φέρει τέτοιο όνομα. Αυτό ισχύει τόσο για τις μουσικές τους συνθέσεις, όσο και για τη στιχουργική τους καινοτομία. Παρόλο που σε αυτόν τον δίσκο οι Helloween συνεχίζουν να απασχολούνται με υπαρξιακά ζητήματα και φαίνεται να έχουν διάθεση να μιλήσουν για θέματα, όπως την πάλη του ατόμου με τον εαυτό του (‘Heroes’), την περιθωριοποίηση συγκεκριμένων ανθρώπων στη σημερινή κοινωνία (‘Living On The Edge’), αλλά και γενικά θέματα που εναντιώνονται στο αλλοτριωμένο καπιταλιστικό καθεστώς, ξαφνικά έρχονται με στίχους όπως: «We wanna stay crazy / As fresh as a daisy» (‘Stay Crazy’). Η συνθετική τους καινοτομία σε αυτόν τον δίσκο είναι απλά απούσα, καθώς φαίνεται να μην υπάρχει εκτός από πρωτοτυπία και μία ξεκάθαρη κατεύθυνση. Με happy-pop τραγούδια όπως το ομώνυμο, με το ‘Battle’s Won’ να θυμίζει πολύ ελαφρώς τους κλασικούς Helloween, την καθιερωμένη μπαλάντα ‘Like Everybody Else’, το κατάλληλο για Eurovision ‘Russian Roulé’, την προσπάθεια για ένα πιο βαρύ και μεστό ‘Swing Of A Fallen World’, το κλασικό power ‘Claws’, αλλά και το λίγο-από-όλα ‘Living On The Edge’, μάλλον δεν μπορεί να κρατηθεί ένας δίσκος το 2015, όταν μάλιστα υπάρχει μία πληθώρα συγκροτημάτων σε αυτό το μουσικό είδος που αντιπροσωπεύουν οι Helloween και που φέρουν φρέσκες ιδέες. Συνολικά, δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι οι Helloween κυκλοφόρησαν έναν καλό δίσκο, που μπορεί να σταθεί στο ύψος του ονόματός τους. Αλλά και αυτό ακόμα να μην υπήρχε, ο δίσκος κρίνεται κάτι λιγότερο από μέτριος, λόγω έλλειψης συνθετικής πρωτοτυπίας, στιχουργικής καινοτομίας, αδυναμίας μεταφοράς του μηνύματος στον ακροατή, αλλά και συνεκτικής μουσικής κατεύθυνσης στο σύνολό της.
4/10
Αλίκη Μαξούτογλου
