[Option A]
Καλούλι βαρύγδουπο Γιαπωνέζικο Death Metal με μπόλικα Doom στοιχεία στο ύφος των μεγάλων Asphyx και Autopsy αλλά και μια ιδέα Grave και Celtic Frost. Οι Coffins είναι μια από τις καλύτερες μπάντες στο είδος που καθιερώθηκε με την δισκάρα – ογκόλιθο ‘The Other Side of Blasphemy’ το 2006. Όμως εδώ δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τέλεια, είναι απλώς καλά και θεωρώ ότι κάπως το όλο γλυκό χαλάει εν μέρει η παραγωγή σε συνδυασμό με το ότι έχει πολλά mid tempo μέρη που παίζονται με κλασσικό ιδιαίτερο τρόπο της μπάντας και τελικώς όλο σκηνικό φτάνει να μοιάζει σαν Traditional Doom με Brutal φωνητικά και με σολίδια που θυμίζουν Stoner. Επίσης δεν βγάζουν την ατμόσφαιρα που έχω συνηθίσει για κάποιο λόγο… Το γενικό αποτέλεσμα δεν είναι άσχημο (αν και περιμένω να χαλαστούν αρκετά όσοι υπολόγιζαν σε επιστροφή σε πιο παλιά μονοπάτια) και δουλεύει εξαιρετικά στο ‘Grotesque Messiah’ (έχει και κάτι από Death αυτό το κομμάτι) και στο ‘In Bloody Swage’. Όχι ότι τα άλλα δεν είναι καλά κομμάτια απλά κάτι γίνεται λίγο περίεργα… Επίσης συνθετικά δε λένε και κάτι το τρομερό. Η υπέρβαση της μπάντας γίνεται με το τελευταίο κομμάτι που αποτελεί και διασκευή τραγουδιού από Death! Και για να βρούμε ποιο είναι αυτό το κομμάτι πρέπει να πάμε σχεδόν 3 δεκαετίες πίσω στη Florida του 1984 στο demo τους ‘Reign in Terror’ και πρόκειται για τον κόμματο ‘Corpsegrinder’. Γαμώ τις διασκευές που είναι ακριβώς όπως θα ακουγόταν αν το ‘Corpsegrinder’ σας είχε παραγεμίσει με πτώματα! Τέλος το EP δεν είναι άσχημο όμως δεν αρμόζει του ονόματος της μπάντας και καλό θα ήταν να σοβαρευτούν και να αφήσουν τα EPs και τα 200 Splits και να βγάλουν καμία δισκάρα για ‘9’. Μέχρι τότε όμως…
7/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
[Option B]
Από το Τόκιο κατάγονται οι παρόν death metalers οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί το 1996. Πρόκειται για ένα EP το οποίο αποτελείται από 4 κομμάτια και συν μία διασκευή στο πρώτο κομμάτι του πρώτου demo των Death. Η δισκογραφία τους αποτελείται κυρίως από split cds, κάτι που μου έκανε εντύπωση. Μόνο 3 ολοκληρωμένα άλμπουμ έχουν και τα υπόλοιπα demos, EP’S και splits όπως προανέφερα. Raw death θα έλεγα. Κλασσικότατο και βαρύγδουπο λόγο της doom tempo διάθεσης και των «πιο βρωμερή έκδοση του Peter των Vader» φωνητικών. Δεν θα χαλάσει κανέναν οπαδό του είδους αυτή η κυκλοφορία, έχει όλα τα απαραίτητα, σκοτεινιά, κακία, ψυχοβγαλτικά αργά μέρη, drums που σε κλωτσάνε στο στομάχι και άλλα όμορφα τέτοια. Η τετράδα από την ανατολή κάνει πολύ καλά την δουλειά της μπορώ να πω. Παλιοί στον χώρο και φαίνονται δουλευταράδες καθώς οι κυκλοφορίες τους είναι αρκετές. Το συνιστώ χαλαρά στους λάτρες του underground που δεν τους έχουν ανακαλύψει ακόμα.
7/10
Χρήστος Τσίτσης
