Περίεργη αίσθηση μου άφησαν στο τέλος της ακρόασης της πρώτης full-length κυκλοφορίας οι Midnight Masses. Περίεργη αίσθηση για το γεγονός ότι δε κατάλαβα τι ακριβώς θέλουν να περάσουν, κυρίως στιχουργικά. Η αίσθηση που μου άφησαν είναι μια γενικότερη κλάψα για το θάνατο, τη κατάθλιψη και την απώλεια γενικότερα. Από την άλλη περνάν και κάποια θετικά μηνύματα και εκεί είναι που πραγματικά με μπερδεύουν. Μου θυμίζουν ότι είναι σαν νόμισμα με δυο όψεις. Η μουσική τους από την άλλη είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και κινείται μεταξύ prog rock διαδρομών με αρκετά κλασικά ροκ στοιχεία και ψυχεδελικά περάσματα. Είναι αρκετά προοδευτικοί και πειραματίζονται με τον ήχο τους αρκετά και αυτό είναι στα θετικά τους. ο ήχος τους είναι αρκετά καλός και η παραγωγή τους βοηθάει να αναδείξουν τη μουσική τους στο έπακρο. Βγάζουν ένα περίεργο feeling που πότε είναι ευχάριστο και άλλες φορές μουντό. Το ότι έχουν επηρεαστεί από τους Pink Floyd είναι καταφανέστατο και πιστεύω ότι στα περισσότερα σημεία του έχουν φιλτράρει με τέτοιο τρόπο τις επιρροές τους δίνοντας ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Από την άλλη κάτι με χαλάει και μου αφήνει μια ψιλομουδιασμένη εντύπωση. Με μπέρδεψαν πραγματικά.
6/10
Στάθης Αυγέρης
[email protected]
