Το τι έχει προσφέρει η Γερμανία στο χώρο του power metal είναι κάτι που όλοι γνωρίζουμε. Το κακό είναι ότι τα τελευταία χρόνια, εάν εξαιρέσουμε τις πρόσφατες κυκλοφορίες των Gamma Ray και Blind Guardian, το γερμανικό power έχει αποδυναμωθεί αισθητά. Δυστυχώς, το έκτο, κατά σειρά,album των Freedom Call δεν αποτελεί καμία εξαίρεση. Κακά τα ψέματα, αλλά το ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα σχετικό όνομα πέρα από τα γερμανικά σύνορα το οφείλουν κυρίως στα “κονέ” με το Dan Zimmermann, drummer των Gamma Ray. Ο δίσκος ξεκινάει αρκετά καλά με το “Out Of The Ruins” προϊδεάζοντάς μας για έναν εντυπωσιακό power metal δίσκο με μία ευκολομνημόνευτη μελωδία και όμορφα keyboards.Συνεχίζοντας την ακρόαση, όμως, γρήγορα αντιλαμβάνεσαι ότι ο δίσκος, με εξαίρεση 2-3 κομμάτια, επαναλαμβάνεται διαρκώς. Η φωνή του Chris Bay θυμίζει επικίνδυνα Kai Hansen,με αποτέλεσμα η μπάντα να χάνει σε προσωπικότητα, ενώ οι προσπάθειες του Lars Rettkowitz στις κιθάρες είναι πραγματικά αξιοσημείωτες, καθώς σε πολλά σημεία παλεύει για να ακουστεί καθώς καλύπτεται από τα keyboards.Το rhythm section των Saemann και Zimmermann πάντως είναι αψεγάδιαστο, ειδικά σε πιο speed-άτα κομμάτια όπως το “Tears Of Babylon”.Η παραγωγή είναι εμφανέστατα καλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια αλλά αυτό δε φτάνει. Οι Freedom Call,γενικότερα, είναι άριστοι μαθητές της του Kai μεγάλης σχολής και αυτό μάλλον είναι το πρόβλημα. Είναι ένας καλός power metal δίσκος, δυστυχώς όμως η σύγκριση με Gamma Ray θα είναι αναπόφευκτη και εάν θέλουν να έχουν βλέψεις για το μέλλον πρέπει να καταλάβουν ότι δεν αρκεί μόνο το ταλέντο, χρειάζεται και ταυτότητα.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
