Νομίζω πως η δεκαετία που έρχεται σιγά σιγά στο τέλος της είχε μια τεράστια προσθήκη συγκροτημάτων σε δυο συγκεκριμένα παρακλάδια. Το ένα φυσικά είναι το metalcore, και ότι τελειώνει σε core πολύ γενικά, και το άλλο είναι το postmetal που εκεί και αν γίνεται χαμός από ταμπέλες που περιλαμβάνει. Σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν και οι Fleshworld που κατηγοριοποιούνται ως noisy, melodic blackened, τρέχα γύρευε post metal. Ο δεύτερος δίσκος τους, που υλοποιήθηκε μέσα στα 3 προηγούμενα χρόνια, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό με τίτλο “The Essence has Changed, but the Detail Remains”. Εκπληκτικό το εξώφυλλο από το έργο της φωτογράφου Denisse ArianaPérez που θα σας πρότεινα να την ψάξετε.
Οι Fleshworld ξεφεύγουν από το τρυπάκι που μπαίνουν οι περισσότερες post μπάντες, στο να δημιουργούν μεγάλα κομμάτια που ενίοτε κάπου το χάνουν. Η διάρκεια των περισσότερων είναι γύρω στα 4 με 5 λεπτά και χωρίς να το κουράζουν, μεταδίδουν μια πνιγηρή ατμόσφαιρα με περάσματα από δυσοίωνες μελωδίες. Τα growl φωνητικά που είναι πολύ καλά δουλεμένα ίσως να σου φέρουν στο μυαλό λίγο από Amenra. Στο “The Essence has Changed” θα σε ταξιδέψουν σε ένα δάσος από μελαγχολικά αισθήματα παίζοντας συχνά με τις μελωδίες της κιθάρας που θα σου δώσουν μια τελευταία ελπίδα με τη γλυκιά χροιά τους. Αντίθετα το “The Ontologist’s Nightmare” ξεκινάει από ένα black metal χείμαρρο, περνάει απόsoloεπηρεασμένα από κλασσικό heavyκαι καταλήγει με μια riffαρα εκεί που περίπου ξεκίνησε. Οι Πολωνοί όχι μόνο ξέρουν καλά αυτό που κάνουν αλλά σε συνδυασμό με την πολύ καλή παραγωγή και το όλο και μεγαλύτερο hype που αποκτά το είδος που παίζουν, κάνει το “The Essence …” έναν δίσκο που σίγουρα θα τραβήξει αρκετά βλέμματα.
Μπάντες σαν τους Fleshworld μπορεί να δημιουργούνται όλο και πιο πολλές κάθε μέρα, κάτι που το βρίσκω αρκετά θετικό. Συνολικά όμως η νέα τους δουλειά περιέχει μερικές πολύ φρέσκιες ιδέες που αξίζουν προσοχής και ξεφεύγουν από τη μουσική άλλων συγκροτημάτων του είδους.
7,5/10
Νίκος Δρακόπουλος
