Οι Atrium Noctis μας έρχονται από την Κολωνία της Γερμανίας, όπου σχηματίστηκαν το 2002. Από την αρχική τους σύνθεση μονάχα η Hydra Gorgonia, που παίζει πλήκτρα, κιθάρα και ακορντεόν, έχει παραμείνει και είναι αναμφισβήτητα η αρχηγός της μπάντας. Οι Atrium Noctis είναι μια ιδιαίτερη μπάντα, καθώς συνδυάζει πολλά διαφορετικά είδη στη μουσική της, όπως το συμφωνικό black, το μελωδικό black, το folk, αλλά και το heavy metal.
To 2004 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο “Blackwards”, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν άλλα τρία μέχρι το 2017. Φέτος, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια ζωής, οι Γερμανοί μας παρουσιάζουν έναν ιδιαίτερο δίσκο. Πήραν τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας τους, τα ηχογράφησαν ξανά και μας τα παρουσιάσουν στον πέμπτο ολοκληρωμένο δίσκο τους, ονόματι “Atrium Noctis”.
Ο ομώνυμος δίσκος των Γερμανών περιέχει εννιά κομμάτια, με τη μερίδα του λέοντος να ανήκει στο “Home” του 2010, με πέντε τραγούδια, ενώ δύο τραγούδια έχουν παρθεί από το “The Eyes of Medusa”, του 2005, και δύο από το “Aeterni”, του 2017. Και ακούγοντας τα καινούργια κομμάτια και συγκρίνοντάς τα μετά με τις αρχικές συνθέσεις, καταλαβαίνουμε πως οι Atrium Noctis έχουν κάνει φοβερή δουλειά με την επανηχογράφηση.
Καταρχάς, η παραγωγή είναι πολύ πιο καθαρή και δυνατή και αυτό δίνει στον ακροατή τη δυνατότητα να ακούσει το καθετί και να ευχαριστηθεί στο έπακρο τη μουσική. Επίσης, και τα τραγούδια τα ίδια έχουν γίνει και αυτά πιο βαριά και δυνατά κάνοντας πιο έντονη την εμπειρία της ακρόασης. Και φυσικά έχουν κάνει κάποιες αλλαγές και πειράγματα στις συνθέσεις που, όμως, δεν θα αναφέρω ακόμα.
Και αυτό γιατί πρέπει πρώτα να πω δυο λόγια για τη μουσική των Γερμανών, ώστε να εκείνοι που δεν έχουν ακούσει στο παρελθόν κάποια δουλειά τους, να καταλάβουν τις αλλαγές που θα αναφέρω. Το είδος που αναφέρεται ότι παίζουν είναι το black metal, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι το κυρίαρχο είδος της μουσικής τους.
Και αυτό γιατί ακόμα και στα σημεία που η ατμόσφαιρα φέρνει ξεκάθαρα σε black ή ακούγονται οι τυπικές παγωμένες μελωδίες του black, αν προσέξεις καλά θα ακούσεις ότι η μουσική πατάει σε heavy metal μονοπάτια είτε σε folk / pagan, ακόμα και σε συμφωνικό metal.
Συγκεκριμένα για το συμφωνικό κομμάτι, έχει γίνει πολύ ωραία δουλειά, τόσο στο κομμάτι των πλήκτρων που συνοδεύουν συνεχώς τα υπόλοιπα όργανα όσο και στην κιθάρα, η οποία σε κάποια σημεία, όπως στο “Ancient Whispers”, βγάζει υπέροχες μελωδίες που παραπέμπουν σε αναγεννησιακή μουσική, φέρνοντας έτσι στο προσκήνιο την κλασσική παιδεία των μελών του συγκροτήματος.
Εξαιρετική, επίσης, δουλειά έχει γίνει και στο κομμάτι της μελωδίας, κάτι που χαρακτηρίζει στο έπακρο τη μουσική τους. Πέρα από τις όμορφες παγωμένες μελωδίες, πολλές φορές οι κιθάρες αποκτούν ένα στενάχωρο και μελαγχολικό χαρακτήρα που σαγηνεύει και ταξιδεύει τον ακροατή. Και φυσικά δεν είναι μόνο οι κιθάρες που είναι υπεύθυνες για τις ωραίες μελωδίες. Οι Γερμανοί επιστρατεύουν και άλλα μέσα για αυτό, όπως είναι τα πλήκτρα, το πιάνο, τα γυναικεία φωνητικά, το ακορντεόν και η φλογέρα.
Βέβαια, τίποτα από όλα αυτά που προανέφερα δεν θα μπορούσε να δουλέψει σωστά, αν η μουσική των Atrium Noctis δεν χαρακτηριζόταν από συνεχείς αλλαγές. Και οι αλλαγές παρατηρούνται τόσο στα είδη όσο και στο ρυθμό. Μπορεί από τη μία να έχεις γρήγορο black με blast bits και στο καπάκι να έχεις μελωδικό κόψιμο με αργά τύμπανα, στενάχωρες μελωδίες στην κιθάρα και πιάνο. Ή να έχεις βαρύ, αλά Bal-Sagoth, mid tempo πέρασμα, με black και death φωνητικά και έντονα πλήκτρα, για να περάσει μετά σε αργό κόψιμο με αργά τύμπανα, ψιθυριστά βαθιά φωνητικά και γυναικεία φωνητικά που συνοδεύουν από πιο μακριά.
Τώρα που πήρατε μια ιδέα, σχετικά με το τι παίζουν οι Γερμανοί, μπορώ να αναφερθώ στις αλλαγές που έχουν γίνει στην επανηχογράφηση των συνθέσεων. Πέρα από τη δυνατή παραγωγή και την πιο έντονη μουσική, που ανέφερα στην αρχή, σίγουρα έχει δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα πλήκτρα, που ακούγονται πιο γεμάτα και δυναμικά, κάνοντας πιο έντονο το συμφωνικό στοιχείο.
Επίσης, σε κάποια κομμάτια έχουν μπει γυναικεία φωνητικά που στην αρχική σύνθεση δεν υπήρχαν, ενώ στην εισαγωγή του “Ikarus” έχει χρησιμοποιηθεί διαφορετική φλογέρα, γεγονός που δίνει στο κομμάτι μια πιο δυνατή παραδοσιακή και βουκολική αίσθηση. Και με το γενικότερο μπουστάρισμα που έχει δοθεί, έχει ενισχυθεί πολύ η λυρική φύση της μουσικής, η οποία πραγματικά είναι υπέροχη.
Θα έλεγα πως το “Atrium Noctis” είναι ένας δίσκος που μπορεί (και θα έπρεπε) να ακουστεί και από τους οπαδούς της μπάντας, αλλά και από εκείνους που δεν τους έχουν ξανακούσει, καθώς θα ακούσουν μια πραγματικά πολύ καλή δουλειά, κάνοντας ταυτόχρονα ένα ταξίδι στην ιστορία της μπάντας, στην ενισχυμένη εκδοχή της. Προσεγγίστε άφοβα.
8/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
