Οι Atrox Trauma μας έρχονται από την Ουγγαρία, όπου σχηματίστηκαν το 2008. Η πορεία τους δεν ξεκίνησε όπως θα ήθελαν, αφού τα πρώτα χρόνια σηματοδοτήθηκαν από αρκετές αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, ενώ μέχρι το 2013 είχαν γράψει μονάχα δύο demo, τα οποία περιείχαν συνολικά πέντε τραγούδια. Το 2014 η μπάντα σταμάτησε τις δραστηριότητες της έως το 2019 που επαναδραστηριοποιήθηκε και μάλιστα δυναμικά. Αφού παγίωσε τη σύνθεσή της, άρχισε να γράφει το πρώτο της άλμπουμ και υπέγραψε με την WormHoleDeath. Το άλμπουμ ονομάζεται “On the Line of Nothing and Something” και περιέχει δώδεκα κομμάτια.
Θα ξεκινήσω μιλώντας για το καθαρά thrash metal κομμάτι του δίσκου. Είναι αλήθεια πως η μουσική των Ούγγρων είναι δυνατή και έχουν κάνει γενικά καλή δουλειά. Ειδικά ο Gergely Győri στα τύμπανα είναι πολύ καλός και με το καταιγιστικό παίξιμό του αποτελεί την κινητήριο δύναμη πίσω από τη βαρύτητα και την ταχύτητα των κομματιών. Το θέμα είναι ότι αν δεις απομονωμένα την αμιγώς thrash μουσική, θα καταλάβεις ότι δεν είναι κάτι που δεν έχει ξανακουστεί πριν.
Ναι, είναι δυνατή η μουσική, ναι, θα χτυπηθείς, ναι, θα περάσεις καλά, όμως στο τέλος δεν θα πεις ότι άκουσες κάτι το πρωτοποριακό. Και αν μιλάγαμε μόνο για το thrash κομμάτι, σίγουρα δεν θα ήταν κάτι στο οποίο θα ξαναγυρνούσες. Κι εκεί είναι που οι Ούγγροι κάνουν το twist, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να κάνουν τη μουσική τους άκρως ενδιαφέρουσα και κάτι στο οποίο σίγουρα θα ξαναγυρίσεις.
Καταρχάς, κάτι βέβαια που το κάνουν αρκετές μπάντες, οι ταχύτητες δεν είναι μόνιμα στην τσίτα, αλλά επίσης δεν μιλάμε μόνο για εναλλαγή ανάμεσα σε γρήγορες και μεσαίες ταχύτητες. Αντιθέτως, είναι πολλές φορές που οι ρυθμοί πέφτουν εντελώς και η μουσική γίνεται άκρως ατμοσφαιρική. Και σε αυτό ευθύνονται σε μεγάλο μέρος οι κιθάρες, οι οποίες καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου είναι περισσότερο μελωδικές παρά βαριές.
Και δεν μιλάμε απλά για ένα μελωδικό ρεφραίν εδώ ή για ένα μελωδικό σόλο εκεί. Οι Ούγγροι έχουν ρίξει τόση μελωδία στη μουσική τους που θα μπορούσαμε κάλλιστα να μιλάμε για μελωδικό thrash metal. Υπάρχουν φορές που τύμπανα και κιθάρες δίνουν μαζί το έναυσμα για ένα γρήγορο ή ένα βαρύ ξέσπασμα, προς τέρψη του σβέρκου του ακροατή, υπάρχουν όμως και φορές που το παίξιμο των τυμπάνων είναι βαρύ, αλλά οι κιθάρες είναι άκρως μελωδικές και ατμοσφαιρικές και αυτό δημιουργεί μια ωραία αντίθεση και μια ευχάριστη έκπληξη για έναν thrash δίσκο.
Επίσης, στα γρήγορα ξεσπάσματα ακούγονται πολλές φορές οι γρήγορες παγωμένες κιθάρες, που είναι το κύριο χαρακτηριστικό του black, δίνοντας έτσι έναν ισχυρό τόνο black metal στο ύφος της μουσικής. Από την άλλη, στα πιο αργά περάσματα ή εκεί που οι ρυθμοί είναι έντονοι αλλά όχι γρήγορη, υπάρχει μια μικρή στροφή προς το death, κυρίως χάρη στη βαρύτητα της μουσικής και στα βαθιά και δυνατά φωνητικά του Török Imre.
Και αυτή η διάθεση των Atrox Trauma του να μη βαδίζουν σε τετριμμένα μονοπάτια, φαίνεται και στο εισαγωγικό κομμάτι, αλλά και στο τελευταίο. Το “On the Line of Nothing and Something” είναι μια αργή και σκοτεινή σύνθεση, με πολύ αργό παίξιμο στα τύμπανα που συνοδεύεται από βαθείς λαρυγγικούς ήχους φωνής. Αλλά μακράν η πιο ενδιαφέρουσα σύνθεση είναι το κομμάτι “Moon Dawn”, με το οποίο κλείνει ο δίσκος.
Και αυτό γιατί πρόκειται για μια μελωδική ορχηστρική σύνθεση, με κιθάρα και τουμπερλέκι (μάλλον), η οποία από τη μία αλλάζει όλη τη μέχρι τώρα ατμόσφαιρα του δίσκου, αλλά δίνει ταυτόχρονα μια ωραία παραδοσιακή πινελιά στη μουσική.
Με την κατεύθυνση που έδωσαν οι Ούγγροι στον ήχο τους, κατάφεραν όχι μόνο να απομακρύνουν τον κίνδυνο του τετριμμένου και του μονότονου, αλλά και να μας παρουσιάσουν έναν πολύ ωραίο δίσκο που συνδυάζει υπέροχα τη βαρύτητα με τη μελωδία και το χτύπημα με τη γοητεία. Και αυτό είναι κάτι που σε κάνει να θες να γυρίσεις πίσω στο δίσκο και να τον ξανακούσεις και να ανακαλύψεις καινούργια πράγματα. Ένα άλμπουμ που εκείνοι που γουστάρουν ποικιλομορφία στη μουσική που ακούνε πρέπει σίγουρα να ρίξουν μια «αυτιά».
7.5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
