Δεύτερη ολοκληρωμένη κυκλοφορία για τους Φινλανδούς, πρώτη υπό την αιγίδα της Lifeforce.
Ο χαρακτηρισμός modern post-metal στο Δελτίο Τύπου είναι ικανός να προκαλέσει ένα ειρωνικό μειδίαμα ακόμα και στον πιο καλοπροαίρετο αλλά ευτυχώς η μουσική των Atlases δημιουργεί τις ακριβώς αντίθετες αντιδράσεις.
Όσοι έχετε ακούσει τις δουλείες των Oceanwake, του προηγούμενου συγκροτήματος του κιθαρίστα και ιδρυτή των Atlases, Ville-Veikko Laaksonen, γνωρίζετε τι να περιμένετε από το “Woe Portrait”. Πολύ καλή ισορροπία μελωδίας και ακραίου metal, πλήκτρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο (είπαμε, είναι Φινλανδοί οι άνθρωποι) και ορισμένα post-metal περάσματα. Τα τελευταία, έχουν έναν πιο ενεργό ρόλο από εκείνον που είχαν στο προηγούμενο σχήμα του και αποτελούν όλη τη γοητεία του δίσκου. Χαρίζουν ιδιαίτερο χαρακτήρα και συμπαγή ταυτότητα, στοιχεία που είναι αρκετά για τους διαχωρίσουν από τον ορυμαγδό κυκλοφοριών εκεί έξω.
Η στιγμή από τις οκτώ συνθέσεις που καταδεικνύει περισσότερο την αποτελεσματικότητα των post σημείων στον ήχο τους είναι το “Marta”. Πρόκειται για ένα πανέμορφο κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο “Ghost Reveries” των Opeth. Στο ίδιο πνεύμα έχουμε το “Phoenix Tail”, ένα μικρό ambient διαμαντάκι που κρύβει πολλά περισσότερα από όσα θα σε κάνουν να πιστέψεις οι πρώτες φορές που θα το ακούσεις. Η διλογία “The Unsung Lamennt”, που χωρίζεται σε δύο μέρη και κλείνει θεαματικά το “Woe Portrait”, αποτελεί ειλικρινή και καθόλου φιλάρεσκη προσπάθεια του συγκροτήματος να χρησιμοποιήσει avant-garde φόρμες, χωρίς να το παρακάνει. Κι είναι άκρως επιτυχημένη, ακριβώς γι’ αυτό.
Αν ο πρώτος δίσκος ενός συγκροτήματος είναι η ευκαιρία του να συστηθεί με το κοινό και να αναδείξει τις προοπτικές που έχει, ο δεύτερος είναι εκείνος που συχνά καθορίζει μέχρι που μπορούν να φτάσουν αυτές οι προοπτικές. Σ’ αυτή την περίπτωση, το στοίχημα έχει κερδηθεί. Οι Atlases δείχνουν ότι σε αντίθεση με το όνομά τους, μπορούν να κάνουν συνθετικά και εκτελεστικά ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα ταξίδια εκτός χάρτη, παρασύροντας τον ακροατή μαζί τους.
8/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
[email protected]
