Νέο άλμπουμ για τους επονομαζόμενους space rockers Black Space Riders οι οποίοι, μετά την απαραίτητη έρευνα που έκανα φαίνεται πως έχουν κυκλοφορήσει άλλα δύο άλμπουμ παίρνοντας αρκετά καλές κριτικές από κοινό και κριτικούς. Μην έχοντας ξανακούσει λοιπόν υλικό τους, με απορία έβαλα το δισκάκι να παίξει και το αποτέλεσμα με ξάφνιασε… Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι πρώτη φορά στην ζωή μου ακούω ένα άλμπουμ το οποίο να έχει τόσο μεγάλο συνονθύλευμα επιρροών. Ακούω prog rock, thrash, krautrock, stoner, Brit Rock, Alternative, κάτι από Mastodon και Pink Floyd, ενώ όλα αυτά είναι επενδυμένα με μια Space rock ατμόσφαιρά η οποία η αλήθεια είναι ότι ή θα σε ταξιδέψει ή θα σε αφήσει να πέφτεις από το διάστημα λες και βρίσκεσαι στο “Gravity”. Διαβάζοντας τους στίχους στην σελίδα τους στο Internet και ακούγοντας ταυτόχρονα το δισκάκι, ενισχύεται η άποψη μου ότι πρόκειται για ένα concept άλμπουμ, χωρισμένο σε τέσσερις ενότητες (D-Defiance, R-Ruins, E-Escape και I-Beyond) με κάθε ενότητα να περιγράφει με τον δικό της τρόπο ένα μέρος από ένα ταξίδι το οποίο γίνεται πιο αντιληπτό μετά από μια γερή δόση βαρβιτουρικών και αλκοόλ. Στο τρίτο τους άλμπουμ λοιπόν, με την ονομασία “D-Rei” το κουιντέτο από την Γερμανία, Black Space Riders, έχει μπλέξει την μάνα του και τον πατέρα του δημιουργώντας όμως με αυτόν τον τρόπο ένα άκρως ενδιαφέρων αποτέλεσμα το οποίο είναι καταδικασμένο να διχάσει ενώ το γεγονός ότι έχουν δύο τραγουδιστές δεν βοηθά ιδιαίτερα. Εγώ προσωπικά το βρήκα αρκετά ενδιαφέρων, αλλά έτσι και αλλιώς εμένα μου αρέσουν τα περίεργα πράγματα. Καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ, το οποίο αποτελείται από 13 κομμάτια με μέσο όρο ακρόασης τα 6 λεπτά, είναι χωρίς αμφιβολία τα “Give Gravitation to the People”, “Leave”, “Space Angel (Memitim)” και το “Major Tom Waits” το οποίο δεν χρειάζεται να με ρωτήσετε τι μου θυμίζει. Θα το χαρακτήριζα άνετα progressive και θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όσους ασχολούνται με την πειραματική πλευρά της μουσικής μας.
7.5/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
