Σβέρκος; Check. Αυτιά; Double check. Επιβίωσα από τον όλεθρο που λέγεται “Blood Eagle”. Χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες στα Τάρταρα, και ίσως λίγο πιο κάτω, μπάσο με περίσσιο distortion, μονολιθικά τύμπανα και νεολιθικά φωνητικά βγαλμένα από τις σπηλιές. Τι άλλο να θέλει κάποιος doomας; Δεύτερος δίσκος για τους Άγγλους Conan, μετά τον πόλεμο που προκάλεσε το “Monnos”, έρχονται με δεύτερη απειλή. Η μουσική τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άψογα με τρεις απλές λέξεις: caveman battle doom. Τέλος. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάτι άλλο. Είχαμε και την ευτυχία να τους δούμε και live κάποιο καιρό πριν, και μόνο που δεν μάτωσαν τα αυτιά μας. Μπορείτε να φανταστείτε ότι ο όγκος που ακούγεται στο δίσκο δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτό που βγάζουν ζωντανά. Οι συνθέσεις μπορούν να σπάσουν πραγματικά το σβέρκο σας, από το πολύ κοπάνημα που θα ρίξετε με αυτόν τον δίσκο. Τα αυτιά σας σίγουρα θα ματώσουν, κάτι είχα ακούσει ότι παίζουν σε Φα, σε ΦΑ! Ξεκίνησαν με Σι, αλλά δεν τους ήταν αρκετά βαρύ και πήγαν ακόμα πιο κάτω για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς των τραγουδιών. Και καλά έκαναν. Φανταστείτε τον σπηλαιάνθρωπο να βγαίνει με μια κιθάρα και κάτι μεγάλους ενισχυτές για να σας διαλύσει. Κάπως έτσι τους κάνω εικόνα στο μυαλό μου όποτε τους ακούω. Τα φωνητικά μπορεί να σας φανούν μονότονα και παλιολιθικά, αλλά έτσι είναι το caveman battle doom.
7/10
Τένια Λάρδα
