Το ότι η Frontiers πάει και υπογράφει οτιδήποτε κινείται στο χώρο του hard rock, δεν είναι κάτι νεότερο. Πραγματικά δεν παίζει να ακούνε παραπάνω από ένα κομμάτι από κάθε συγκρότημα πριν τους δώσουν το ΟΚ. Τόσες και τόσες δουλειές έχω ακούσει το τελευταίο διάστημα από τη συγκεκριμένη εταιρεία, με τις περισσότερες δυστυχώς να κινούνται από μέτριες μέχρι απλά συμπαθητικές.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους A New Tomorrow εκ Λονδίνου, οι οποίοι είναι στην πιάτσα από το 2009, αν και δύο από τα τέσσερα μέλη τους πρέπει να έχουν μετακομίσει εκεί από Ιταλία κρίνοντας από τα ονόματα και τα βιογραφικά τους στη σελίδα της μπάντας. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα ανεξάρτητα δύο EPs, τα “Incandescent” (2012) και “Back To Life” (2014), για κάποιο περίεργο λόγο πέντε singles και το “Universe” αποτελεί το πρώτο τους full-length καθώς και το πρώτο τους συμβόλαιο με εταιρεία.
Το album αποτελείται από έντεκα κομμάτια με συνολική διάρκεια σχεδόν πενήντα λεπτά. Όλα κινούνται πάνω-κάτω στο ίδιο μοτίβο, δηλαδή hard rock με λίγο πιο heavy κιθάρες από το συνηθισμένο καθώς και μια μοντέρνα προσέγγιση στην παραγωγή. Τα κομμάτια δεν ξεφεύγουν πολύ μεταξύ τους, αν και υπάρχουν φυσικά αυτές οι απαραίτητες δυο-τρεις μπαλάντες. Δεν κατάφερα να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο, καθώς όλα ήταν απλά συμπαθητικά στα αυτιά μου Δεν υπάρχουν σημεία στα οποία το αποτέλεσμα γίνεται καλύτερο ή χειρότερο, μου φάνηκε ότι κρατάει ένα σταθερό επίπεδο. Κλασικές δομές με δυνατά riffs, στιβαρό rhythm section και προσεγμένα φωνητικά έχουν οι A New Tomorrow και αυτό τους το αναγνωρίζω, επειδή όσο βασικό και να είναι υπάρχουν πολλοί που δεν το έχουν.
Το μόνο που αποτελεί εξαίρεση είναι το τελευταίο κομμάτι “Abrasive”, το οποίο ουσιαστικά είναι σα να ακούς απόσπασμα από μία ταινία όπου δύο άτομα πάνε για μία διάρρηξη, με τη μουσική να παίζει πίσω. Αρκετά έξυπνο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Γενικά όμως, το “Universe” ακούγεται μεν χωρίς να κουράζει, αλλά πιστεύω ότι δεν είναι κάτι το τρομερό, τουλάχιστον για κάποιον σαν εμένα που δεν κυνηγάω κάθε κυκλοφορία σε αυτό το στυλ. Πάντως σαν album ξέρει τι θέλει να πει και δεν είναι μπερδεμένο και αόριστο όπως το υπερβολικά περίεργο εξώφυλλό του.
5/10
Γιώργος Τερζάκης
