Στην αρχή νόμιζα πως είχα να κάνω με τους Αμερικάνους Afterimage που παίζουν Χριστιανικό metalcore και σκέφτηκα “που είχαν χαθεί αυτά τα παλληκάρια” όμως σύντομα διαπίστωσα πως δεν μιλάμε για το ίδιο συγκρότημα. Αυτοί εδώ λοιπόν οι Afterimage είναι από την Σύρο, δεν πιστεύω να υπάρχει άλλο metal συγκρότημα από την Σύρο, και ξεκίνησαν πίσω στο 2015. Δύο χρόνια μετά ηχογράφησαν το ντεμπούτο τους που πλέον κυκλοφορεί στην αγορά.
Στα πενήντα λεπτά διάρκειας λοιπόν του “Traveler…”, το συγκρότημα προσφέρει αρκετά προσεγμένο US metal, μελωδικό χωρίς πολλές εξάρσεις και όμορφα refrain. Από την πρώτη στιγμή ξεχώρισα τα “Phoenix”, “Control”και “Edge Of A Dream”. Η δουλειά στις κιθάρες είναι πολύ καλή και γενικά το συγκρότημα φαίνεται να έχει επενδύσει πολύ χρόνο και κόπο στο ντεμπούτο του. Όσο θετικά όμως και αν προσπαθήσω να δω το σύνολο δεν μπορώ να αγνοήσω τα παρακάτω, για μένα, προβλήματα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για εμένα είναι τα φωνητικά του Χρήστου Παπαδάκη. Ο Χρήστος έχει μια ιδιαίτερη, πολύ ιδιαίτερη, φωνή που μάλλον θα καθόταν καλύτερα σε ένα πιο rock σύνολο. Τραβάει την ερμηνεία του αρκετές φορές πολύ με αποτέλεσμα να χάνει στα σημεία. Ξέρω πως η φωνή είναι κάτι το υποκειμενικό αλλά λυπάμαι που θα το πω εδώ: Δεν έχουμε να κάνουμε με μια καλή ερμηνεία.
Το δεύτερο πρόβλημα για εμένα είναι η παραγωγή που φέρνει στον νου περασμένες δεκαετίες. Καταλαβαίνω πως δεν έχουν όλα τα συγκροτήματα την δυνατότητα να πληρώσουν πολλά λεφτά σε θέματα παραγωγής αλλά ο ήχος είναι το πρώτο πράγμα, μετά το εξώφυλλο – που είναι πολύ καλό, που χτυπάει στο μυαλό του ακροατή. Η κακή παραγωγή σίγουρα κόβει πόντους από τον δίσκο. Ίσως και από τον τραγουδιστή. Εν έτει 2019 πλέον πρέπει όλοι να παραδεχθούν πως η σωστή παραγωγή δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.
Για εμένα οι Afterimage έχουν την μαγιά που χρειάζεται κάποιος για να πετύχει. Στο χέρι τους είναι αν θα την πλάσουν σωστά στο μέλλον.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
