Σου’χει τύχει να ν’ αρέσει μια κοπέλα πάρα πολύ σ’ ένα κολλητό σου για παράδειγμα, κι ενώ κατά κοινή ομολογία η επιλογή του είναι κάτι μεταξύ Γκόλουμ και Κουασιμόδου εκείνος να τη λατρεύει; Οκ τώρα σκέψου το ανάποδο. Σου ‘χει τύχει να συναντήσεις μια κοπέλα η οποία φαινομενικά να είναι κούκλα, αλλά κάτι ανεπαίσθητα να σε χαλάει, κάτι τόσο θολό και λεπτό, που να μη μπορείς να το ξεχωρίσεις; Είμαι σίγουρός ότι αν όχι όλοι, οι περισσότεροι έχετε ζήσει ανάλογες καταστάσεις, οπότε τώρα με την εμπειρία αυτή, μετουσιώστε το δεύτερο παραπάνω παράδειγμα στη περίπτωση τις τρίτης δουλειάς της εξ Ουγγαρίας τραγουδίστριας και ιδρυτή των Ann My Guard, Eszter Anna Baumann.
Πραγματικά στο άκουσμα του “Moira” βρέθηκα σε μία θέση που μπέσα σας το λέω βρίσκομαι εξαιρετικά δύσκολα κι αυτό διότι δε μπορούσα να καταλάβω τι με απωθεί και τι πράγματι (ή αν πραγματικά) μ’ αρέσει στα δέκα κομμάτια του δίσκου. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το “Moira” αν μπορούσα να το κατατάξω μουσικά, θα το έβαζα να «πατάει»κάπου μεταξύ μελωδικού και σκοτεινού heavy/power (;) metalκαι gothic, folk/rock, ενώ την ίδια στιγμή οι μελωδίες που το αποτελούν και οι κιθαριστικές γραμμές με κάνουν και κολλάω αρκετά, τα φωνητικά της συμπαθέστατης κατά τ’ άλλα Αννούλας, μοιάζουν με κουνέλι που το πνίγεις και μετά από σύντομα ελάχιστα γίνονται ίσως και ανυπόφορα.
Κοντολογίς κομμάτια όπως τα “Raven”, “Morpheus”, “SacredI”, μπορούν να σας τραβήξουν αρχικά το ενδιαφέρον, σίγουρα δε τα κατατάσσεις σε κάτι άσχημο, αλλά στο τέλος ξεγυμνώνοντας τα δηλαδή…δεν, ίσως με μια τρανή εξαίρεση το κομμάτι “Elijah”το οποίο μου άρεσε αρκετά και προσωπικά το κατατάσσω ως το keytrack του δίσκου.
Η παραγωγή είναι καλογυαλισμένη σε γενικά πλαίσια μιλώντας και είμαι σίγουρος ότι η προσπάθεια του σχήματος είναι ειλικρινέστατη, όμως αν θέλεις να σε προσέξουν ανάμεσα από το αμέτρητο πλήθος των μουσικών σχημάτων και των ακόμη περισσοτέρων νέων κυκλοφοριών, οφείλεις να δώσεις κάτι καλύτερο. Sorry but…
5/10
Μιχάλης “The Lone Wolf” Κανακουσάκης
[email protected]
