Να και ένας δίσκος επιτέλους που με έκανε να χαρώ. Δεύτερη δισκογραφική προσπάθεια για τους Φινλανδούς Midnight Bullet οι οποίοι χωρίς να αλλάξουν και πολλά πράγματα στον ήχο από το ντεμπούτο τους “Faraday Cage”, μας προσφέρουν μια μίξη κλασικού hard rock, heavy metal και κάποιων στοιχείων groove. Αν θα μου έλεγε κάποιος ποια μπάντα μου θυμίζουν, με την πρώτη σκέψη θα απαντούσα τους Volbeat, όχι τόσο ως προς τη μουσική κατεύθυνση αλλά περισσότερο ως την φιλοσοφία.Σύμφωνα με τους Midnight Bullet το “Lose My Face” έχει να κάνει με το ότι προσπαθούμε όλοι μας να κρύψουμε τα λάθη μας έτσι ώστε να μην δεχτούμε την κοροϊδία ή την χλεύη άλλων ανθρώπων, γεγονός που μας οδηγεί να ζούμε μια ουσιαστικά ψεύτικη ζωή. Δεν είναι concept άλμπουμ, απλά υπάρχει μια κοινή γενική ιδέα γύρω από όλα τα τραγούδια. Μουσικά οι Midnight Bullet είναι πολύ απλοί, αφού με ευθείς συνθέσεις και χωρίς πολλά τεχνικά στοιχεία, χτίζουν όλα τα κομμάτια τους με πολύ μελωδικά ρεφρέν και σόλο ενώ στα κουπλέ και στις γέφυρες βγάζουν όλα τα groove και τα πιο metal στοιχεία που έχουν. Κάποια κομμάτια είναι σε πιο hard rock φόρμες, όπως τα “Memories are Gone ”, “Save Me ”, το ομώνυμο “Lose My Face ”, το “Burn” και το “Sculpture of Broken Eternity ”. Κάποια άλλα grooveάρουν αρκετά φέρνοντας στο μυαλό nu-metal στιγμές (Linkin Park) όπως τα “Outcast and Alone ” και “Walking Down the Line ” αλλά υπάρχουν και οι κομματάρες που πάνε τον ήχο σε πιο thrash καταστάσεις, όπως στο κορυφαίο του δίσκου “Six Feet Under ” και στο “Last Man Standing ” όπου και λόγω ταχύτητας και των riff αλλά και του τρόπου που ο Timo “Tipi” Nokelainen τραγουδάει (φέρνει πολύ στον Chuck Billy), ακούμε καθαρόαιμα thrash / punk στοιχεία καμουφλαρισμένα στον γενικό ήχο του hard rock της μπάντας. Η μπαλάντα “Hope” είναι αρκετά καλή, χωρίς να γίνεται γλυκανάλατη και θα μπορούσε να είναι στο airplay οποιουδήποτε σταθμού. Το μόνο αρνητικό με τους Midnight Bullet και το “Lose My Face”, είναι ότι μετά το πέμπτο τραγούδι δεν υπάρχουν εκπλήξεις στο δίσκο. Ξέρεις τι θα ακούσεις και πως θα το ακούσεις. Groove κουπλέ, μελωδικό ρεφρέν και τελειώσαμε. Θα μπορούσαν ίσως να κρατήσουν κάποιους άσσους στο μανίκι τους, αφού η όλη ακρόαση γίνεται κάπως κουραστική, χωρίς όμως να περιέχει άσχημα τραγούδια. Γενικά μπορώ να πω ότι ο δίσκος είναι αρκετά καλός και θα αρέσει στους περισσότερους οπαδούς του hard rock αλλά και του metal. Εμπνευσμένα τραγούδια, πολύ καλή τεχνική κατάρτιση χωρίς φλυαρίες, παραγωγή με όση βρωμιά χρειάζεται και πάνω από όλα, περίσσιο κέφι. Πάλι καλά που υπάρχουν μπάντες σαν τους Midnight Bullet για να μας βγάζουν από τη μιζέρια της καθημερινότητάς μας. Δεν υπάρχουν άλλα πράγματα που θα μπορούσε να πει κανείς εκτός από το να τσεκάρετε τους Midnight Bullet, το αξίζουν.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
