Αυτή τη φορά αφήνουμε την Ευρώπη και ταξιδεύουμε στην Κεντρική Αμερική. Έρημοι, βουνά, αμμώδεις παραλίες και τροπική βλάστηση. Μεξικό! Πάμε να επισκεφθούμε την μουσική μεταλλική σκηνή της. Αυτό που έχουμε σήμερα, ταιριάζει και στην ποικιλομορφία της χώρας αυτής. Σήμερα μιλάμε για τους The Advent Equation. Μια μπάντα εξίσου ποικιλόμορφη, όπως και η χώρα από την οποία προέρχεται.
Το 2006 ξεκίνησαν ως μια μπάντα tribute στους Opeth. Η ονομασία τους τότε ήταν σκέτο Advent. Τα τρία βασικά και σταθερά μέλη του συγκροτήματος ήταν ο τραγουδιστής και μπασίστας Margil H. Vallejo, ο drummer Roberto Charles και ο κιθαρίστας Luis Gomez. Παρότι tribute μπάντα, το 2008 συνέθεσαν το μοναδικό EP τους υπό το όνομα Advent, με τίτλο “Sounds From Within”. Περιείχε τέσσερα κομμάτια που με σειρά προτεραιότητας χαρακτηρίζονται εύκολα ως death/progressive με Opeth στοιχεία, και κάποια ίχνη black, στις επιλογές των riffs. Έχουν βέβαια και ατμοσφαιρικά στοιχεία σε σημεία των τραγουδιών τους.
Το 2012 η ονομασία τους άλλαξε μεν αλλά η μουσική εύκολα θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν στο ίδιο πλαίσιο. Το ίδιο έτος, κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δουλειά. Το ντεμπούτο LP των The Advent Equation ήταν το “Limitless Life Reflections”. Τα λίγα black στοιχεία εκεί ήταν σχεδόν εξαφανισμένα. Το progressive στοιχείο, στα ύψη, χωρίς όμως να κουράζει.
Άς έρθουμε όμως στο νέο, δεύτερο LP τους. Ο τίτλος του, “Remnants Of Oblivion”. Η μουσική βέβαια που θα βρείτε εδώ, στη νέα τους δουλειά, δεν ταιριάζει στη μουσική που θα φανταζόταν κανείς με τέτοιο τίτλο. Προφανώς, θα έχει άμεσο συσχετισμό με τους στίχους. Το μήνυμα της παρούσας δουλειάς. Μεταβολές, στη νέα δουλειά τους, υπάρχουν. Η βασικότερη έρχεται στην ξεκάθαρα καλύτερη και ποιοτικότερη χρήση των synthesizer.
Το “Remnants Of Oblivion” έχει περισσότερα chill/depressive σημεία. Πλέον τα φωνητικά είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, καθαρά. Μόνο σε τρία με τέσσερα σημεία θα ακούσετε death φωνητικά. Η progressive space ambient ατμόσφαιρα, έχει την τιμητική της, τιμώντας το εξώφυλλο του νέου LP. Όλα σαν «ζωγραφιά», επάνω σε έναν σκληρό καμβά από κοφτά ογκώδη riffs (για τους γνώστες, palm muting).
Στα δικά μου ακούσματα, βγήκαν στην επιφάνεια Dream Theater και Ayreon (πρώτες δουλειές) ανιχνεύοντάς τους, κρυμμένους. Πού; Στο υπόβαθρο της τεχνικής τους και στην χρήση των ακολουθιών που χρησιμοποιούν, στα ακόρντα τους (επίσης για γνώστες). Και σε κάποιες επιλογές εφέ, των πλήκτρων βέβαια. Αρκετά σημαντικό, να αναφέρουμε τελειώνοντας, πως πλέον υπάρχει ένας κιθαρίστας και όχι δύο, μετά την αποχώρηση του Daniel Cordoba. Πολύ τεχνική δουλειά από τους φίλους μας. Αν ακούτε μανιωδώς progressive, βαθμολογήστε παραπάνω. Ελεύθερα!
6,5/10
Σπύρος Γρηγορίου
spyridongrigoriou@yahoo.com
