Οι San Leo μας έρχονται από τη Νότια Ιταλία και παρουσιάζουν το τέταρτο album τους με τίτλο “Mantracore”. Ιδιαίτερη μπάντα με πολλές επιρροές. Εδώ έχουμε να κάνουμε με δύο μακροσκελής συνθέσεις, πάνω των είκοσι λεπτών η κάθε μία. Άρα κατευθείαν καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα εύκολο άκουσμα.
Η μπάντα είναι πολύπλευρη και θα μπορούσες να τους κοτσάρεις την ταμπέλα progressive. Αλλά θα επιλέξω να μην πάω έτσι εδώ. Ανέφερα ότι τα κομμάτια είναι instrumental; Μόνο μουσική και ήχοι λοιπόν. Το συγκρότημα φλερτάρει με το folk, ακουστικό rock με post ψυχεδέλεια (χαρακτήρισέ το και ambient αν θες) και πιο δυνατές ηλεκτρισμένες στιγμές.
Το πρώτο κομμάτι λέγεται “MM” και είναι ένα όργιο ήχων, κρουστών και οργάνων αρκετά κοντά σε noise rock. Κάπου στο εικοστό λεπτό, τα ηλεκτρονικά στοιχεία κάνουν την εμφάνιση τους και δημιουργούν μια όμορφη ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα. Το αγαπημένο σημείο του κομματιού.
Η δεύτερη σύνθεση ονομάζεται “CORE” και είναι ξεκάθαρα πιο βαριά και ηλεκτρική. Αρκετά σκοτεινή ατμόσφαιρα, σε σημεία black metal αισθητική και μελαγχολία. Ωραίο ατμοσφαιρικό διάλειμμα στο πέμπτο λεπτό με τα έγχορδα να κάνουν την ατμόσφαιρα. Σίγουρα το αγαπημένο από τα δύο κομμάτια του δίσκου.
Είμαι ειλικρινής ότι δυσκολεύομαι να βρω κάποια μπάντα που να τους μοιάζει και αυτό νομίζω είναι καλό. Αυτό θέλουν να πετύχουν και οι ίδιοι (είναι ντουέτο), να αφήσουν τους εαυτούς τους ελεύθερους και να αναπτύξουν τις δυναμικές τους. Ενδιαφέρον βρήκα το γεγονός ότι ηχογραφήσαν το δίσκο με αναλογικό εξοπλισμό σε ένα studio στην ιταλική φύση για επτά μήνες. Πιστεύω ότι η τοποθεσία παίζει σημαντικό ρόλο στο τελικό δημιούργημα.
Στα θετικά θα βάλω τα εξώφυλλο, που είναι όσο minimal πρέπει και μεταφέρει μια αύρα του τοπίου που μπορεί να έγραψαν. Νομίζω η βαθμολογία σε αυτή την περίπτωση θα βασιστεί κυρίως στο συναίσθημα που πήρα από το δίσκο φαντάζοντας του μουσικούς σε κάποιο δάσος να γράφουν, παρά στο μουσικό σύνολο μεμονωμένα.
7/10
Βασίλης Παπαγεωργακόπουλος
vasileios.papageorgakopoulos@gmail.com
