Καταρχάς, κερνάω τίλιο όποιον μου πει τι στο καλό εννοούν οι ποιητές με αυτόν τον τίτλο που έδωσαν στο δίσκο. Γιατί τίλιο, θα μου πείτε τώρα. Ε γιατί κοιμήθηκα λίγο όρθια κατά την ακρόαση αυτού του “Splitter Phaser Naked”.
Κατά δεύτερον, οι φίλοι μας The Dog Hunters είναι από τη Γερμανία και παίζουν indie rock εδώ και δέκα χρόνια. Το “Splitter Phaser Naked” με τα δώδεκα κομμάτια του, όμως, είναι μόλις το πρώτο τους full-length. Πριν από αυτό, είχε προηγηθεί ένα ΕΡ με τον τίτλο “The Shit Singles”. Γενικά, το έχουν με τους τίτλους, είναι χιουμοράκια τα παιδιά. Αν και ασφαλώς δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου (απεναντίας, πάντα απολαμβάνω μια δόση ειρωνείας όταν αυτή μου δίνεται απλόχερα).
Αυτό που χαρακτηρίζει το δίσκο στο σύνολό του είναι μια ανάλαφρη, σχεδόν ψυχεδελική αίσθηση χαλαρότητας. Ο ήχος είναι σίγουρα νοσταλγικός και φέρνει κάτι από παλαιότερες δεκαετίες και ανέμελες στιγμές. Επίσης, φυσικά και υπάρχουν πιο funky, χορευτικές και ξεσηκωτικές φάσεις, γιατί αλλιώς, αν μέσα σε δώδεκα τραγούδια δεν υπήρχαν κι αυτά, δε θα είχα ξυπνήσει ούτε για να γράψω αυτή την κριτική. Μέσα στην όλη νύστα μου, φαντάστηκα το “Splitter Phaser Naked” να παίζει σε κάποιο εναλλακτικό παραθαλάσσιο μπαράκι. Όνειρα γλυκά εν μέσω κρύου, δε λέω.
Το“Splitter Phaser Naked”έχει αρκετά τραγούδια, τα οποία είναι σχετικά μικρής διάρκειας, άρα και ευκολοχώνευτα, αλλά δε συγκράτησα κάτι ιδιαίτερο από κανένα τους. Ίσως φταίει ότι δεν ψάχτηκα ποτέ με αυτό το είδος. Ίσως φταίει ότι γενικά δεν πολυαντέχω αυτή τη γλυκύτητα και ξεγνοιασιά που αποπνέει ο δίσκος. Ξέρω, όμως, ότι εν τέλει με δυσκόλεψε η βαθμολογία του, γιατί είμαι και καλός άνθρωπος και δεν ήθελα να το θάψω τελείως.
5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
