Οι συγκεκριμένοι Ισλανδοί έχοντας καλά στο πίσω μέρος του μυαλού τους έναν (αν όχι τον καλύτερο) από τους δίσκους τους, τον “Masterpiece of Bitterness”, συνεχίζουν στο ίδιο μουσικό μοτίβο, με μεγάλη επιτυχία, καταφέρνοντας ίσως να πιάσουν τους εαυτούς τους. Το “Svartir Sandar” αποτελείται από δύο δίσκους, που κυμαίνονται λίγο κάτω από τα σαράντα λεπτά ο καθένας. Χωρίς εμφανείς διαφορές μεταξύ τους, μπορούμε να πούμε ότι οι Soltafir πλέον ανήκουν στην “υποκατηγορία” “μέταλ”, όχι ότι δεν υπάρχουν και άλλες αναφορές σε άλλα είδη, αλλά αν τους βάλουμε ταμπέλα, δεν θα ήταν σωστό. Μην μπείτε καν στον κόπο να σκεφτείτε αν θυμούνται τις Black metal μέρες τους, θα σας απαντήσουν μάλλον με έναν μορφασμό. Δεν θα αναλύσω και τα δύο μέρη του δίσκου, γιατί είναι μάλλον περιττό. Βλέπουμε απαλά και απλά riffs να παίζονται συναισθηματικά από τις κιθάρες σε όλη την διάρκεια της τωρινής δουλειά τους, παρόλα αυτά έχουν προσθέσει distortion και effects σχεδόν παντού, κάνοντας το αποτέλεσμα ένα ευχάριστο και ίσως ψυχεδελικό παραλήρημα. Θα το εκλάβετε και εσείς σαν παραλήρημα, λόγο των φωνητικών κιόλας που είναι όλα στην μητρική τους. Παρατηρούνται διάχυτα μέσα στον δίσκο πολλά post και alternative σημεία, μέχρι ίσως και shoegaze. Στον πρώτο δίσκο ο ήχος τους φέρνει εν μέρη στους Γάλλους Alcest. Πολλά τρελά σημεία και πολύ υλικό για τους fan του συγκροτήματος. Αν σας αρέσουν οι πειραματισμοί θα τον λατρέψετε τον δίσκο, δεν είναι άδικα έτσι και αλλιώς νούμερο ένα της χρονιάς για πολλούς.
7,5/10
Αλέξανδρος Κωνσταντουράκης
