Οι μουσικές κυκλοφορίες της κατηγορίας ambient και soundscape πολλές φορές περνάνε απαρατήρητες από το metal κοινό, κυρίως γιατί δεν τους αφορά καθόλου. Συνήθως θα ασχοληθούν μόνο αν αυτή η κυκλοφορία αφορά κάποιον metal καλλιτέχνη και πρόκειται για οπαδούς του. Στη δική μας περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με τον Niklas Sundin (ex-Dark Tranquillity), ο οποίος ουσιαστικά έδειξε με αυτό το project του το λόγο της αποχώρησής του από το σουηδικό συγκρότημα.
Πρόκειται για την τρίτη του κυκλοφορία μέσα σε διάστημα περίπου 18 μηνών, ενώ παράλληλα φαίνεται πως οι metal μέρες είναι ξεκάθαρα πολύ πίσω του πλέον. Όσον αφορά το ΕΡ, μουσικά εδώ διαθέτει περισσότερο soundscapes με vibes από Blade Runner (δεν εννοώ ότι το αντιγράφει στεγνά), υιοθετεί μια πιο σινεματική κατεύθυνση και προσέγγιση, προσπαθώντας να γυρίσει πίσω στο ομώνυμο ντεμπούτο αλλά κρατώντας και στοιχεία από την industrial προσέγγιση του “Sju Pulsarer”. Λίγο πιο απογυμνωμένο και λιτό ίσως.
Ο μινιμαλισμός του και η soundtrack-ική προσέγγιση όμως είναι κάτι που δε μπορεί να προσεγγιστεί εύκολα από όσους έχουν συνηθίσει στο metal, γι’ αυτό και τέτοιες μουσικές εκτιμώνται πιο εύκολα από όσους είναι ανοιχτοί και μαθημένοι και σε άλλα είδη μουσικής. Μπορεί η μουσική των Mitochondrial Sun να είναι σκοτεινή και ζεστή, παράλληλα όμως είναι απόμακρη και πολύ ιδιαίτερη, ειδικά δομικά.
Αντικειμενικά, πρόκειται για πολύ καλή δουλειά, όπως και οι προηγούμενες του καλλιτέχνη. Το θέμα όμως έχει να κάνει καθαρά με το πόσο ανοιχτοί είστε σε τόσο διαφορετικές και δύσκολες μουσικές σαν κι αυτή. Αν ήδη από το ντεμπούτο έχετε αποφασίσει ότι δε σας κάνει, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθείτε ούτε με αυτό. H μουσική είναι τόσο δύσκολη και ιδιαίτερη που μπορώ να καταλάβω το λόγο που πολλοί θα το απορρίψουν. Ο μουσικός πλούτος του όμως είναι αδιαμφισβήτητος.
6,5/10
Σταύρος Πισσάνος
stavrospissanos@yahoo.com
